«Συχνά νιώθω σαν να παίζω τένις με τρία
μπαλάκια, μέσα, όμως, σ’ ένα όνειρο, κι αυτό επειδή μπορώ και χτυπάω κάθε φορά και
τα τρία μπαλάκια με μεγάλη ταχύτητα αλλά χωρίς να ξέρω αν θα μπορέσω να το κάνω
αυτό για πολύ ακόμη…
Κι η ζωή μου περνά κάπως έτσι…
Κάπως έτσι, άρχισα να καταλαβαίνω ότι, οι
ανεκτίμητες στιγμές, θα παραμένουν εκείνες οι λίγες, απλές, χαλαρές, ειρηνικές
στιγμές, που δεν χρειάζεται να κάνω τίποτα αναγκαστικά, ούτε βιαστικό, ούτε από
αυτά που κάνουμε επειδή «έτσι κάνουν όλοι», ούτε φιλόδοξο, ούτε απαραίτητα
«ποιοτικό»…»
Στη σύγχρονη πραγματικότητα,
καλούμαστε να λειτουργήσουμε με ταχύτητα και αποτελεσματικότητα σε διάφορες
προκλήσεις και αλλαγές, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι το δοχείο γεμίζει… Φαίνεται ότι, τα σημαντικά ζητήματα είναι,
να γενικεύουμε τα μαθήματα της ζωής και να χειριζόμαστε έξυπνα τις αναβολές,
ώστε να είμαστε περισσότερο στη θέση αυτών που σχεδιάζουν και λιγότερο στη θέση
αυτών που απλά αμύνονται διαχειριζόμενοι αλλεπάλληλες «κρίσεις»… Το ζήτημα,
δηλαδή, είναι, να είμαστε οι εαυτοί μας, εκτιμώντας τις μικρές και μεγάλες
ανάσες και παραμένοντας θετικά προκατειλημμένοι…
Για να επιτύχουμε τους παραπάνω
στόχους, είναι απαραίτητο, σε κάθε στάδιο της ζωής μας, να έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε ένα βήμα πίσω ώστε να χαιρόμαστε κοιτάζοντας όσα έχουμε, να επαναπροσδιορίζουμε
τις έννοιες προσθέτοντας τα νέα στοιχεία και να επαναξιολογούμε τις προτεραιότητες μας.
Οι έννοιες, είναι
δυναμικές και προσδιορίζονται από αυτά που περιέχουν συν αυτά που αποκλείουν.
Οι προτεραιότητες, αξιολογούνται μάλλον βάσει των αναγκών, διαδικασία όχι κατ’
ανάγκη και τόσο «υποκειμενική». Η διαδικασία της ανάλυσης, με τη
συνεργασία του Ψυχολόγου, αποτελεί μια προσιτή πολυτέλεια για τα άτομα και
στοχεύει πάντοτε στη σύνθεση: έχοντας αρχικά μια απλοϊκή εικόνα για τον εαυτό
μας, μπορούμε να έχουμε μια ιδέα για το πώς θα αποκαταστήσουμε τη
λειτουργικότητα σε αρκετούς τομείς της καθημερινής ζωής μας, με τη συστηματική,
όμως, ανάλυση, μπορούμε να γνωρίσουμε καλύτερα το σύνολο, εξασφαλίζοντας τόσο την
ευεργετική ισορροπία ανάμεσα στις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές
μας όσο και το συντονισμό με τα άτομα που είναι σημαντικά για εμάς…
Από τα λόγια που έχω ακούσει,
ασκώντας το επάγγελμά μου, επέλεξα τα παρακάτω:
«Στην αρχή, ακουγόταν παράξενο το ότι υπήρχαν εναλλακτικές, αλλά τώρα
που τις συζητήσαμε και τις επαναλάβαμε
μου φαίνεται όλο και πιο πιθανό ότι θα τις χρησιμοποιήσω…» (15 ετών)
«Είχα ακόμη μια διαφωνία με την έφηβη κόρη μου, αλλά μετά από τη
συζήτηση που είχαμε το περίμενα ότι
θα συνέβαινε. Φέρθηκα με ψυχραιμία κι είμαι ικανοποιημένη από τη στάση μου…» (37
ετών)
«Άλλαξα τον τρόπο που ξυπνάω το πρωί και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο
καλό μου έκανε… Τώρα δεν ξυπνάω κουρασμένος το πρωί!» (32 ετών)
Το θέμα είναι…
…να έχουμε εμπιστοσύνη…
…να δημιουργούμε όμορφους χώρους συνάντησης…
…να ξέρουμε καλά ποια είναι τα
στοιχεία εκείνα που θέλουμε να
κρατήσουμε στις αλλαγές…
…να μην παραιτούμαστε στους
ενδεχόμενους περιορισμούς αλλά να αναζητάμε, να βλέπουμε και να δημιουργούμε
περισσότερες εναλλακτικές…
…να θυμηθούμε ότι όταν δίνουμε κάτι με την ψυχή μας τότε
σίγουρα αυτό δεν στερεύει…
…να χαιρόμαστε τις μικρές
ανάπαυλες, ώστε να επιστρέφουμε με υπομονή και πιο ανάλαφρη διάθεση στους καθημερινούς ρόλους μας…
…και να επιβραβεύουμε πιο συχνά τους εαυτούς μας με εμπειρίες για όλες τις αισθήσεις (με ένα αρωματικό
ρόφημα σε ένα όμορφο μέρος, με μια βόλτα στη θάλασσα το ηλιοβασίλεμα, με ένα
περιποιητικό ντους)…
Χριστίνα Καλαβρή,
Ψυχολόγος, με ειδίκευση Εγκληματολογίας
απόφοιτη Παντείου Πανεπιστημίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου