"Γιατί δεν μπορώ να λύσω τα προβλήματά μου;"

Προσπαθείς να καταλάβεις τι φταίει, τι κάνεις λάθος και γιατί μοιάζει σαν να μην υπάρχει λύση στα προβλήματά σου... Εντάξει, όλοι έχουμε προβλήματα, ωστόσο τα δικά σου πιστεύεις ότι είναι τα πιο ...επιτακτικά κι ότι, ο δικός σου περίγυρος, μοιάζει να είναι ο πιο δύσκολος να συνεννοηθεί κάποιος μαζί του... 

Γιατί; 

Μήπως υπάρχει κάτι που κάνει δυσλειτουργικές ορισμένες σκέψεις και συμπεριφορές σου, παρόλο που έχεις όλη την καλή πρόθεση να ακούσεις και να μάθεις τρόπους για την επίλυση των προβλημάτων σου;

1. Μήπως προτιμάς την «καθόλου» ταυτότητα από μια ταυτότητα που περιέχει κάποια αρνητικά, κατά τη γνώμη σου, στοιχεία; Και μήπως αυτό σε κάνει να διαχωρίζεις τη θέση σου από τα (κοινά) προβλήματα, απαντώντας ότι οι άλλοι φταίνε που σε κάνουν να νιώθεις έτσι; 

Το ζήτημα είναι, κάθε φορά, να μπορούμε να βλέπουμε δημιουργικά τις καταστάσεις, να εστιάζουμε σε ένα σύνολο το οποίο διαθέτει πλευρές που επιδέχονται βελτιώσεις και να ενεργοποιούμε τα θετικά στοιχεία των ταυτοτήτων μας...

2. Μήπως έχεις βολευτεί με τους «καθόλου» κανόνες, αντί για τους κανόνες ενός πλαισίου που δεν σε εξέφραζε ποτέ ή που έχει πάψει πια να σε εκφράζει; 

Οι κανόνες (και συγκεκριμένα μια "χρυσή τομή" αυτών...) δίνουν το νόημα στη ζωή και στις στιγμές: όταν υπάρχουν πολλές απαγορεύσεις, τότε το άτομο δεν ξέρει τι θέλει ούτε τι θα το ικανοποιούσε αλλά και χωρίς κανόνες, δεν μπορούμε να ξέρουμε τι κάνουμε και τι θέλουμε...

3. Μήπως δεν θέτεις σε εφαρμογή όλα τα βήματα της επίλυσης; 

Συχνά, τα προβλήματα απαιτούν να εργαστούμε σε πολλαπλά επίπεδα, ενώ εμείς δρούμε καλά αλλά αποσπασματικά, με αποτέλεσμα η κατάσταση να μοιάζει σαν να μην "προχωρά"...

4. Μήπως εφάρμοσες το σωστό δρόμο για τη λύση, αλλά δεν τον επανέλαβες;

Συχνά, λέω στους πελάτες μου: "Όταν έχεις βάλει στόχο να κάνεις όμορφο το σώμα σου, αρκεί να πας μια φορά γυμναστήριο;". Έτσι συμβαίνει και με τις εναλλακτικές που λειτουργούν στην επίλυση προβλημάτων: πρέπει να βρουν τη θέση τους στη ρουτίνα, να τις τηρούμε συνειδητά, ευχαρίστως και σχολαστικά...

5. Μήπως δεν έχεις αναπτύξει τα δικά σου κίνητρα ή δεν είσαι σίγουρος/ η γι' αυτά;

Μερικές φορές, νομίζουμε ότι η αυτοπειθαρχία και η αυτοσυγκράτηση περιλαμβάνουν στάσεις και συμπεριφορές που μας "πιέζουν", μας κάνουν να νιώθουμε ότι δεν είμαστε οι εαυτοί μας και δεν ξέρουμε ποιες συνέπειες θα έχει αυτή η "καταπίεση"... Στην πραγματικότητα, όσο απαραίτητο είναι το να συμφιλιωθούμε με το κομμάτι του εαυτού μας που υπαγορεύει τις επιθυμίες μας, άλλο τόσο σημαντικό είναι το να νιώθουμε ως "φιλικό"/ οικείο και το κομμάτι του αυτοελέγχου.

Και κάτι που θα πρέπει να οπωσδήποτε να προσθέσουμε, για το τέλος: 

Η αμεροληψία (δηλαδή η συνειδητά ουδέτερη στάση) είναι αισιοδοξία και αντίστροφα! 

Τις περισσότερες φορές, νομίζουμε, ότι, εάν "χειραγωγήσουμε" τα πράγματα, τότε αυτά θα πάνε καλύτερα ενώ έχει περισσότερη αξία το να δείξουμε, απλά, εμπιστοσύνη και να περιμένουμε...

Χ. Κ.

Υ. Γ. Αυτό είναι ένα από τα "απλοϊκά"/ πιο "ελεύθερα" άρθρα που κατά καιρούς (κι εξαιτίας των εμπειριών μου) νιώθω την ανάγκη να γράφω... 

Οφείλω να συμπληρώσω ότι, ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της επίλυσης προβλημάτων, αφορά τα είδη σχέσεων που συνάπτουμε και το κατά πόσο έχουμε την πρόθεση να μοιραστούμε διαφορετικές πλευρές του εαυτού μας με διαφορετικά άτομα... Τελικά, μέσα από τις (φυσικές) σχέσεις βρίσκουμε τη "δικαίωση" που επιθυμούμε...