Τι βοηθά την Ειρηνική Επίλυση των Συγκρούσεων;

Η "ειρηνική επίλυση συγκρουσεων" (1),  είτε ως αυτοσκοπος, είτε ως μέσο, προκειμένου να επιτυχουμε ομαδικους στόχους που προυποθετουν υψηλα επίπεδα ενοτητας, κερδίζει συνεχώς έδαφος και στην Ελλάδα. Όρος που γνωρίζουμε περισσότερο από τις διεθνείς σχέσεις, επεκτεινεται πλεον στις εργασιακες αλλα και καθημερινες σχεσεις, τονίζοντας τη συνεργατικη πλευρά της διαχείρισης, την ισότητα των ενδιαφερομενων μερών στη διαπραγμάτευση και τη δυνατότητα αμοιβαιου οφελους.

Είναι όμως όλες οι συγκρούσεις "διαχειρισιμες" σε ενα πλαίσιο σαν αυτο που περιγραφουμε;

Μαλλον θα ανθισουν όλα μαζί! Ένα παράδειγμα του πως τα εξωτερικά γεγονότα επηρεάζουν τις σκεψεις για τον εαυτό

Τον τελευταίο καιρό,  έχοντας αρκετό ελεύθερο χρόνο και μεγαλύτερο μπαλκόνι, ξεκινησα ενθερμα και με ενθουσιασμό να ασχολούμαι με τα φυτά,  ψάχνοντας ο,τι φυτο μου έκανε εντύπωση σε κήπους που έβλεπα. Ειχα θεσει εναν νορμαλ περιορισμο στον εαυτο μου, οσον αφορα το να δειξω αυτοσυγκρατηση ωστε να μην βρεθω ξαφνικά ούτε με πολλές ευθύνες, ούτε με υπερβολικό κόστος. Έτσι, αρχισα να παιρνω ενα νέο φυτο την εβδομάδα,  να το παρατηρω, να ασχολουμαι μαζι του...
Η απογοήτευση μου ήταν μεγάλη,  όταν, με τη σειρά,  άρχισαν να ξεραινονται οι ακρουλες απο τα φύλλα τους ( και στα φυτά εξωτερικού χώρου και σε εκείνα εσωτερικού) . Ρωτησα πιο παλιές απο μενα νοικοκυρες και μου ειπαν οτι εφταιγε το πολυ νερό,  ένας φίλος μου γεωπονος μου ειπε οτι θελουν βιταμίνες και λίπασμα, επισης αλλαξα χώμα και τους εριξα ακόμη και ...καφέ! Τελικα, καποια κατέληξαν τελειως κουφια, ενω σε καποια άλλα εχω καταφέρει να δώσω παράταση κλαδευοντας τα κακην κακώς... Παρόλα αυτά,  επιβεβαιωνοντας οτι είμαι επιμονη, εχω συνεχίσει να αποκτω καινούργια φυτα  και γλαστρες στον ιδιο ρυθμό!
Σήμερα το πρωί εμεινα εκπληκτη βλέποντας ταυτόχρονα ολα μου τα λουλούδια ανθισμενα και τους σπόρους που ειχα φυτεψει να εχουν ξεπροβαλει!
Που θελω να καταληξω;

Σκέφτομαι Θετικά αλλά... Ρεαλιστικα!

Η αισιοδοξια παρουσιάζεται ως πασπαρτου, ανοίγοντας τις πόρτες στην προσωπική ευημερία και ταυτιζεται με τις "θετικες", ιδίως τις λειτουργικες, σκεψεις. Μπορεί να παρουσιάζεται ως αναγκη, ως προϋπόθεση ψυχικης αλλα και σωματικης υγειας και κάποιες φορές να φαίνεται ότι επιβάλλεται σχεδον ως υποχρέωση του ατόμου. Αντίθετα (και επιβεβαιωνοντας τα παραπανω), η απολυτη έλλειψη της μπορεί να είναι δείγμα κάποιας ψυχικής διαταραχής, οποτε και χρειάζεται μια συστηματική και πολυεπιπεδη προσεγγιση προκειμένου να αποκατασταθει ο σωστός τρόπος σκεψης.
Ενας επιπλεον σημαντικός τομέας εφαρμογής των θετικών η "σωστων" σκέψεων είναι η βελτίωση των σχέσεων μας με τους άλλους. Στη δεύτερη περίπτωση βέβαια, είναι απαραίτητο, η εφαρμογή των θετικών σκεψεων να διαπνεεται απο την πίστη στην εμφυτη καλοσύνη των ανθρώπων παραμένοντας οπωσδήποτε ρεαλιστικη.
Το θέμα όμως  με τις σκέψεις,  τοσο εκεινες που αφορούν τους άλλους,  όσο κι αυτές  για τον εαυτό,  είναι οτι εμπεριέχουν προβλέψεις. Βασισμένες σε βιαστικα συμπεράσματα,  αρνητικές κατα κανονα, σκέψεις, είναι πολυ πιθανό με την επανάληψη τους να ριζωσουν βαθιά ανάμεσα στις βασικές πεποιθήσεις μας, να αποτελέσουν ιδεολογιες και πρότυπα συμπεριφοράς, επηρεαζοντας με τη σειρα τους και τις στάσεις των αλλων προς εμάς, δημιουργώντας τελικά αυτοεκπληρουμενες "πραγματικοτητες", όπως μας αναλυουν οι θεωρίες της κοινωνικής ψυχολογίας...

Γενικα,τι πρέπει να έχουμε υπόψη για τις θετικές σκεψεις;

Μια Μερα για τη Συγγνώμη

Όπως πληροφορουμαστε από τη Wikipedia και την ιστοσελιδα sansimera.gr, σήμερα 26 Μαίου είναι Ημερα Συγγνώμης στην Αυστραλία. Πρόκειται για την επισημη απολογία προς τους ιθαγενείς της Αυστραλίας και την αποκατάσταση των λαθών προς τις μελλοντικές γενιές.
Ημέρες με ανάλογα μηνύματα είναι ιδιαίτερα σημαντικές ιδίως σε χώρες που έχουν αναπτύξει επανορθωτικες διαδικασίες και γενικότερα κουλτούρα αποκατάστασης. Μάλιστα, η ξεκάθαρη αναληψη ευθύνης σε επίσημο επίπεδο συντελεί στην εμπεδωση της ειλικρινειας και την εγκατάσταση δεσμων εμπιστοσύνης.
Αντιστοιχως, εκφραζοντας μια "συγγνώμη ", σε ατομικο επίπεδο, θα πρέπει τα συναισθήματα και οι πράξεις μας να βρίσκονται σε συμφωνία. 

Μία Ημερίδα από την πράξη.... στη θεωρία!

Πρόσκληση

  Σε ημερίδα με θέμα: «Η σχέση στάσεων, αντιλήψεων και συμπεριφοράς στα παιδιά. Διευθετώντας παράπονα και συγκρούσεις – καλλιεργώντας το αίσθημα δικαίου και της υποχρέωσης»

Δευτέρα 25 Μαΐου 2015 και ώρα 19:00

Αίθουσα Εκδηλώσεων 9^ου Δημοτικού σχολείου Χαλκίδας

«ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ»

  Την ημερίδα συνδιοργανώνουν το 9^ο , 21^ο και Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Χαλκίδας με τη συμμετοχή μαθητών και την υποστήριξη του Σχολικού Συμβούλου 1^ης Εκπ/κής Περιφέρειας Εύβοιας Δρ. Ορφανού Πέτρου, της Ψυχολόγου-Εγκληματολόγου Καλαβρή Χριστίνας, και υπό την επίβλεψη και καθοδήγηση της ΕΣΣΛΕΠΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών

«Ποια λάθη κάνουν οι γονείς επιδιώκοντας την «ασφάλεια» των παιδιών στο σχολείο;»

Φαίνεται ότι επικρατεί μια αναστάτωση και, όπως είναι φυσικό, μια σύγχυση, στην ελληνική κοινωνία όσον αφορά την «ασφάλεια» των παιδιών σε σχέση με τη βια στο σχολικό χώρο. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να τονίσω ότι δεν είναι σωστή στάση ούτε ο εφησυχασμός αφενός, ούτε και η εν θερμώ παρέμβαση αφετέρου. Πρωτίστως, είμαστε βέβαιοι ότι οι σχολικές κοινότητες διαθέτουν τα αντανακλαστικά και τα απαραίτητα εφόδια ώστε να αντιληφθούν τη σοβαρότητα των ιδιαίτερων καταστάσεων και να σχεδιάσουν κατάλληλες παρεμβάσεις, οι οποίες χρειάζονται οπωσδήποτε χρόνο και συνεργασία απ” όλες τις πλευρές για να έχουν επιτυχή αποτελέσματα. Και πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στο ελληνικό δημόσιο σχολείο. Από την άλλη πλευρά, δεδομένου ότι η «τάξη», όπως οι γονείς τη θυμόμαστε, έχει αλλάξει, ίσως θα έπρεπε να είναι πιο συχνή η παρουσία «ειδικών» στα σχολεία. Κάτι τέτοιο όμως εξαρτάται από την οικονομική (ή/και την πολιτική) κατάσταση της χώρας, προκειμένου να γίνεται συστηματικά, διαφορετικά δεν ωφελεί τόσο όσο θα επιθυμούσαμε. Αλλά και οι απαιτήσεις των γονέων για ενημέρωση έχουν αυξηθεί, ως αποτέλεσμα του υψηλότερου μορφωτικού τους επιπέδου. Δεν σημαίνει όμως ότι οι ειδικοί είναι απόντες, ότι έχουν πάψει να μελετούν τα σχολεία, ούτε ότι δεν τα επισκέπτονται, ούτε ότι δεν είναι στη διάθεση των γονέων και των εκπαιδευτικών (καθώς πραγματοποιούνται και στην περιφέρεια αρκετές ομιλίες και σεμινάρια και μάλιστα δωρεάν).

Κι αφού όλοι προσπαθούμε περισσότερο, γιατί μοιάζει σαν κάτι να μην «λειτουργεί»;