Ζωντάνεψε η έκθεση!

Στιγμιότυπο από επίσκεψη μαθητών

Μεταξύ των επισκεπτών της Έκθεσης Καλών Τεχνών Δήμου Διρφύων -Μεσσαπίων 2017, ήταν και μαθητές οι οποίοι επισκέφθηκαν την έκθεση ομαδικά με τους εκπαιδευτικούς τους. 

Πιο συγκεκριμένα, την Έκθεση επισκέφθηκαν τάξεις από Δημοτικά Σχολεία της περιοχής μας, μαθητές του Φροντιστηρίου Ξένων Γλωσσών Καπετάνιου και η Εθελοντική Ομάδα Δημιουργικής Απασχόλησης ΑμεΑ του Δήμου Διρφύων-Μεσσαπίων. Κατά τη διάρκεια των επισκέψεων, οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν τα έργα τέχνης και τους καλλιτέχνες της περιοχής και να παρακολουθήσουν προβολή υλικού σχετικά με την ιστορία της έκφρασης και της τέχνης, σε ένα αφιέρωμα από έργα διαφορετικών ιστορικών περιόδων και πολιτισμών (υλικό: Χριστίνα Καλαβρή και Νίκη Καραγκούνη, 2017). 

Οι μαθητές της Ομάδας Δημιουργικής Απασχόλησης ΑμεΑ, με το συντονισμό των εθελοντών, είχαν την ευκαιρία να συμμετέχουν σε μια επιπλέον βιωματική δραστηριότητα: με κλειστά μάτια, αναγνωρίσαμε διαφορετικά αντικείμενα και περιγράψαμε ιδιότητες διαφορετικών υλικών όπως κερί, χαρτί, χαρτόνι, πλαστικό, γυαλί…

Το υλικό, δημιουργήθηκε με στόχο να προκαλέσει δημιουργική αλληλεπίδραση αφού, αυτού του είδους οι κοινές εμπειρίες, αναπτύσσουν τη συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών καθώς προσπαθούν να «μαντέψουν» πώς σκέφτονται οι καλλιτέχνες, πώς εκφράζονται τα συναισθήματα και οι προσωπικότητες των καλλιτεχνών, ποιες ιστορίες διηγούνται τα έργα και κατά πόσο αυτές οι ιστορίες συνδέονται με την καθημερινότητά τους. Μάλιστα, οι μαθητές συμμετέχουν με ενδιαφέρον στις παρουσιάσεις…

Οι διοργανωτές της έκθεσης, είχαν επίσης φροντίσει να υπάρχουν στο χώρο μεγάλοι πάγκοι και υλικά ζωγραφικής, ώστε οι μαθητές είχαν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν και να εκθέσουν τα δικά τους έργα. Μάλιστα, μας εξέπληξε ευχάριστα το γεγονός ότι οι μαθητές αξιοποίησαν άμεσα τις δεξιότητες και εμπειρίες που απόκτησαν αφού με τα έργα τους ήταν φανερό ότι αναπαρήγαγαν δημιουργικά ό,τι τους εντυπωσίασε κατά την παρουσίαση!

Ευχαριστούμε πολύ τους καλλιτέχνες, διοργανωτές και εθελοντές αυτής της εκδήλωσης και ευχόμαστε να τα ξαναπούμε σύντομα!!!

Χριστίνα Καλαβρή,

Ψυχολόγος με ειδίκευση Εγκληματολογίας,

Επιστημονική συνεργάτιδα ΔΗΚΑΔΙΜΕ και

υπεύθυνη Εθελοντικής Ομάδας Δημιουργικής Απασχόλησης ΑμεΑ

Δήμου Διρφύων-Μεσσαπίων.

Καλές Τέχνες: όταν η εμπειρία, η αισθητική, η συγκίνηση και η φαντασία γίνονται ένα...

Σε αυτήν την παρουσίαση, θα αναφερθούμε σε όσα προσφέρει η τέχνη ως έμφυτη τάση έκφρασης των ανθρώπων και στα χαρακτηριστικά προσωπικότητας που έχουν τα δημιουργικά άτομα και οι καλλιτέχνες. Πιστεύουμε ότι η έκφραση και η επικοινωνία μέσα από την τέχνη, αφορούν άμεσα τις Επιστήμες του Ανθρώπου και πιο συγκεκριμένα την επιστήμη της Ψυχολογίας. Κι αυτό επειδή η τέχνη μπορεί να προσφέρει ισορροπία στα άτομα, μέσα από τον αρμονικό συνδυασμό της εμπειρίας με την αισθητική, τη συγκίνηση (συναισθηματικό στοιχείο) και τη φαντασία*. 

Μπορούμε να αναγνωρίσουμε μορφές τέχνης σε όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες, όλες τις εποχές. Αυτές οι μορφές έκφρασης και επικοινωνίας, εμφανίζονται ανεξάρτητα, γεγονός που συνηγορεί υπέρ του έμφυτου χαρακτήρα τους, ως τάσεις του ανθρώπου να διηγηθεί εμπειρίες ή κινδύνους, να υποκαταστήσει απουσίες, να εκφράσει την ομορφιά της φύσης ή συναισθηματικές εμπειρίες, ελπίδες, φόβους, συναισθήματα και επιθυμίες. Μια επίσης έμφυτη τάση μας (ως είδος), που ολοκληρώνει τη σημασία της τάσης μας για έκφραση, αποτελεί και το ότι προσπαθούμε να αντλήσουμε πληροφορίες για τους άλλους, αποκωδικοποιώντας μια ποικιλία εκφράσεών τους, ανάμεσά τους και την καλλιτεχνική έκφραση. Πρόκειται για μια "μαγική" ιδιότητα της τέχνης, που μας δίνει την αίσθηση ότι "διαβάζουμε" τα μυαλά των άλλων, τις κρυφές επιθυμίες τους, τα όνειρα, τις προσθέσεις και το ασυνείδητό τους μέσα από τα έργα τους...

Επιβίωση στη ζωή VS επιβίωση στην τηλεόραση

Τα καλά, μεγάλα "θηράματα", τα "χτυπάς" μόνο με συνεργατικές διαδικασίες…

Κι εννοώ τους υψηλότερους στόχους.

Αυτοί αξίζουν τον κόπο, επειδή τους μοιράζεσαι και τους απολαμβάνεις με την ησυχία σου… 

Η επιβίωση στην πραγματική ζωή, δεν εξαρτάται (επειδή εμείς δεν θέλουμε να εξαρτάται) μόνο από ένα πιάτο ρύζι, που θα χρειαστεί να "παίξουμε ανταγωνιστικά" για να το πάρουμε από τους "άλλους"…
Όπως έχουμε παρακολουθήσει σε ταινίες φαντασίας, που παρουσιάζουν τον κόσμο μετά από μεγάλες φυσικές καταστροφές, φαίνεται σημαντικό για τα άτομα να διατηρήσουν ό,τι έχει απομείνει από τον πολιτισμό τους ή/ και να δημιουργήσουν κάτι παρόμοιο με ό,τι καταστράφηκε. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε κι άλλες, πιο σύνθετες, ανάγκες, προκειμένου να επιβιώσουμε κι αυτές είναι να έχουμε ποιότητα ζωής με ψυχαγωγία, να εκφραζόμαστε καλλιτεχνικά, να παίζουμε (χωρίς έπαθλα), να στολίζουμε το χώρο μας και να δημιουργούμε νέα πράγματα από τα ήδη υπάρχοντα....

Η επιστήμη της ψυχολογίας μας διδάσκει ότι, 

"Γιατί δεν μπορώ να λύσω τα προβλήματά μου;"

Προσπαθείς να καταλάβεις τι φταίει, τι κάνεις λάθος και γιατί μοιάζει σαν να μην υπάρχει λύση στα προβλήματά σου... Εντάξει, όλοι έχουμε προβλήματα, ωστόσο τα δικά σου πιστεύεις ότι είναι τα πιο ...επιτακτικά κι ότι, ο δικός σου περίγυρος, μοιάζει να είναι ο πιο δύσκολος να συνεννοηθεί κάποιος μαζί του... 

Γιατί; 

Μήπως υπάρχει κάτι που κάνει δυσλειτουργικές ορισμένες σκέψεις και συμπεριφορές σου, παρόλο που έχεις όλη την καλή πρόθεση να ακούσεις και να μάθεις τρόπους για την επίλυση των προβλημάτων σου;

1. Μήπως προτιμάς την «καθόλου» ταυτότητα από μια ταυτότητα που περιέχει κάποια αρνητικά, κατά τη γνώμη σου, στοιχεία; Και μήπως αυτό σε κάνει να διαχωρίζεις τη θέση σου από τα (κοινά) προβλήματα, απαντώντας ότι οι άλλοι φταίνε που σε κάνουν να νιώθεις έτσι; 

Το ζήτημα είναι, κάθε φορά, να μπορούμε να βλέπουμε δημιουργικά τις καταστάσεις, να εστιάζουμε σε ένα σύνολο το οποίο διαθέτει πλευρές που επιδέχονται βελτιώσεις και να ενεργοποιούμε τα θετικά στοιχεία των ταυτοτήτων μας...

2. Μήπως έχεις βολευτεί με τους «καθόλου» κανόνες, αντί για τους κανόνες ενός πλαισίου που δεν σε εξέφραζε ποτέ ή που έχει πάψει πια να σε εκφράζει; 

Οι κανόνες (και συγκεκριμένα μια "χρυσή τομή" αυτών...) δίνουν το νόημα στη ζωή και στις στιγμές: όταν υπάρχουν πολλές απαγορεύσεις, τότε το άτομο δεν ξέρει τι θέλει ούτε τι θα το ικανοποιούσε αλλά και χωρίς κανόνες, δεν μπορούμε να ξέρουμε τι κάνουμε και τι θέλουμε...

3. Μήπως δεν θέτεις σε εφαρμογή όλα τα βήματα της επίλυσης; 

Συχνά, τα προβλήματα απαιτούν να εργαστούμε σε πολλαπλά επίπεδα, ενώ εμείς δρούμε καλά αλλά αποσπασματικά, με αποτέλεσμα η κατάσταση να μοιάζει σαν να μην "προχωρά"...

4. Μήπως εφάρμοσες το σωστό δρόμο για τη λύση, αλλά δεν τον επανέλαβες;

Συχνά, λέω στους πελάτες μου: "Όταν έχεις βάλει στόχο να κάνεις όμορφο το σώμα σου, αρκεί να πας μια φορά γυμναστήριο;". Έτσι συμβαίνει και με τις εναλλακτικές που λειτουργούν στην επίλυση προβλημάτων: πρέπει να βρουν τη θέση τους στη ρουτίνα, να τις τηρούμε συνειδητά, ευχαρίστως και σχολαστικά...

5. Μήπως δεν έχεις αναπτύξει τα δικά σου κίνητρα ή δεν είσαι σίγουρος/ η γι' αυτά;

Μερικές φορές, νομίζουμε ότι η αυτοπειθαρχία και η αυτοσυγκράτηση περιλαμβάνουν στάσεις και συμπεριφορές που μας "πιέζουν", μας κάνουν να νιώθουμε ότι δεν είμαστε οι εαυτοί μας και δεν ξέρουμε ποιες συνέπειες θα έχει αυτή η "καταπίεση"... Στην πραγματικότητα, όσο απαραίτητο είναι το να συμφιλιωθούμε με το κομμάτι του εαυτού μας που υπαγορεύει τις επιθυμίες μας, άλλο τόσο σημαντικό είναι το να νιώθουμε ως "φιλικό"/ οικείο και το κομμάτι του αυτοελέγχου.

Και κάτι που θα πρέπει να οπωσδήποτε να προσθέσουμε, για το τέλος: 

Η αμεροληψία (δηλαδή η συνειδητά ουδέτερη στάση) είναι αισιοδοξία και αντίστροφα! 

Τις περισσότερες φορές, νομίζουμε, ότι, εάν "χειραγωγήσουμε" τα πράγματα, τότε αυτά θα πάνε καλύτερα ενώ έχει περισσότερη αξία το να δείξουμε, απλά, εμπιστοσύνη και να περιμένουμε...

Χ. Κ.

Υ. Γ. Αυτό είναι ένα από τα "απλοϊκά"/ πιο "ελεύθερα" άρθρα που κατά καιρούς (κι εξαιτίας των εμπειριών μου) νιώθω την ανάγκη να γράφω... 

Οφείλω να συμπληρώσω ότι, ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της επίλυσης προβλημάτων, αφορά τα είδη σχέσεων που συνάπτουμε και το κατά πόσο έχουμε την πρόθεση να μοιραστούμε διαφορετικές πλευρές του εαυτού μας με διαφορετικά άτομα... Τελικά, μέσα από τις (φυσικές) σχέσεις βρίσκουμε τη "δικαίωση" που επιθυμούμε...