Κινδυνεύουν, στ’ αλήθεια, οι αξίες;

Εάν πράγματι κανένα «κακό» δεν είναι απολύτως διαχωρισμένο από το «καλό», τότε, σίγουρα, εξακολουθεί να αφορά όλους μας, η οπτική που επανεξετάζει τις «κρίσεις» λίγο-πολύ ως «δοκιμασίες», από τις οποίες προέρχονται και οι θετικές αλλαγές. Έτσι, είτε ως ευκαιρίες για κριτική (και για αυτοκριτική), είτε ως ευκαιρίες για «πειραματισμό», οι «κρίσεις» ενεργοποιούν τη δημιουργικότητα και αναζωπυρώνουν το ενδιαφέρον για τη δράση.

Μερικά χρόνια πριν, ξεκινώντας να παρακολουθώ και να συμμετέχω σε ομαδικές δράσεις που αφορούν την προώθηση της μάθησης και των πολιτιστικών εκδηλώσεων στις κοινότητες, είχα παρατηρήσει ότι, εκτός από την ποσοτική αύξηση αυτών των δραστηριοτήτων, ταυτόχρονα, υπάρχει και μια ποιοτική αναβάθμισή τους, καθώς τα άτομα συνειδητοποιούν ότι τα ίδια είναι που αποτελούν, τελικά, τους «πόρους» των κοινοτήτων τους, επειδή μπορούν να ανταλλάσσουν ιδέες, να βελτιώνουν τις στρατηγικές τους μέσα από τη δοκιμή και να θέτουν πιο πολύπλοκους στόχους. Αυτή η πολιτική, κατά βάση, δραστηριότητα, αφού τελικά δεν θα μπορούσαμε να μην λαμβάνουμε υπόψη το «σκοπό» των υποκειμένων στις αναλύσεις μας, συχνά αναφέρεται στις αξίες.

Κινδυνεύουν, όμως, στ’ αλήθεια, οι αξίες; Και εάν δεν κινδυνεύουν, τότε είναι εκείνο που δίνει αυτή την αίσθηση;

Η επιστήμη της ψυχολογίας και «το νόημα της ζωής». Σκέψεις για τη διαχείριση του άγχους και των αρνητικών συναισθημάτων μέσα από τη γνώση και την αυτογνωσία

Σε αυτό το ιστολόγιο, έχουμε κάνει, αρκετές φορές, λόγο, για την ύπαρξη κάποιων αποτελεσματικών βημάτων διαχείρισης του άγχους. Πράγματι, οι συγκεκριμένες τεχνικές, που έχουμε περιγράψει, δύναται να ανακουφίσουν άμεσα κάποια συμπτώματα που καθιστούν δυσλειτουργικές τις σκέψεις, τις συμπεριφορές και τη μεταξύ τους σχέση. Ωστόσο, φαίνεται ότι αυτή η διαχείριση των συμπτωμάτων, δεν μπορεί να αγγίξει τις πηγές του άγχους, οι οποίες είναι όντως «βαθύτερες»… Θέλω με αυτό να πω ότι, η αυτοβοήθεια μέσω συγκεκριμένων τεχνικών, μπορεί βεβαίως να ανακουφίσει τα άτομα, σε σχέση με τα συμπτώματα καθαυτά, τα άτομα, όμως, συχνά έρχονται αντιμέτωπα και με υπαρξιακά ερωτήματα, τα οποία επενδύουν αυτά τα συμπτώματα… Επομένως, ο δρόμος της διαχείρισης του άγχους και των αρνητικών συναισθημάτων, περνάει απαραιτήτως από τη γνώση και την αυτογνωσία…

Πρόκειται για το άγχος που δεν είναι νευρωτικό/ «δυσλειτουργικό», επιδιώκοντας τον «έλεγχο» με τη στενή του έννοια, αλλά σχετίζεται με μια γενικότερη αγωνία, η οποία δύναται να κινητοποιήσει, τελικά, το άτομο, σε δρόμους αναζήτησης νοήματος, ως αντίδοτο στα αισθήματα μοναξιάς (η οποία δεν έχει μόνο φυσική αλλά και υπαρξιακή έννοια…) και φόβου ότι ο κόσμος, όπως τον γνωρίσαμε, αλλάζει… Πιο συγκεκριμένα, φαίνεται, ότι η ελευθερία στις κοινωνίες μας, με το που αυτές έπαψαν να είναι «παραδοσιακές», έχει ως άλλη όψη του νομίσματος, την αγωνία και την αμφιβολία των ατόμων, όχι μόνο σε σχέση με τον εαυτό τους και το θάνατο ως τέλος, αλλά και σε σχέση με έναν κόσμο ο οποίος συνεχώς μεταβάλλεται, ίσως δίνοντας την αίσθηση ότι οι «παλιές μέρες» ήταν «καλύτερες»…

Γιατί να βγούμε να δούμε την αυγουστιάτικη πανσέληνο;

Η Σελήνη, ανέκαθεν ασκούσε έλξη στον άνθρωπο, καθώς οι διάφορες φάσεις της, επηρεάζουν τη ζωή όλων των πλασμάτων της Γης… Στους περισσότερους μύθους που αφορούν τη Σελήνη, πρόκειται, για μια μυστηριώδη λευκή και όμορφη θεότητα, η οποία, συνδέεται με τον Έρωτα, τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες και τους ερωτικούς πόθους... Προφανώς, συνδέεται και με μια μαγική δύναμη, η οποία εντείνεται το καλοκαίρι, την κατεξοχήν εποχή που ανεβάζει την ερωτική διάθεση… Ένα ουράνιο σώμα το οποίο, κοιτάζουμε με δέος, όχι μόνο επειδή ασκεί επίδραση στη διάθεσή μας, αλλά επειδή διαθέτει μια διαρκώς αθέατη πλευρά…

Πόσο μυστήριο μπορεί να κρύβει αυτό το φως στο σκοτάδι; Πόσα τάχα μαγικά βότανα συλλέχθηκαν από "νεράιδες" και πόσα φίλτρα φτιάχτηκαν από "μάγισσες" σε πανσέληνους; Πόσοι ερωτευμένοι ευχήθηκαν, όπως η Σελήνη για τον Ενδυμίωνα, να παραμείνει αγέραστο το αντικείμενο του πόθου τους;

Η τελευταία πανσέληνος του καλοκαιριού, θα είναι φέτος στις 18 Αυγούστου…

Λένε, ότι αν κολυμπήσεις στα νερά της θάλασσας, μέσα στην ασημόσκονη του δρόμου του φεγγαριού, θα έχεις καλοτυχία…

Λένε, ότι είναι η σελήνη των ερωτευμένων…

Όμως γιατί να βγούμε για να δούμε την αυγουστιάτικη πανσέληνο;

Επειδή, είναι μια φυσική αφορμή για να αφήσουμε στην άκρη την εικονική πραγματικότητα και να γίνουμε πιο κοινωνικοί…

Επειδή, θα μπούμε στη διαδικασία να ενημερωθούμε για διάφορες εκδηλώσεις που γίνονται αυτή την ξεχωριστή νύχτα…

Επειδή, θα μπούμε στη διαδικασία να επιλέξουμε κάτι ξεχωριστό και να προετοιμαστούμε γι’ αυτό…

Επειδή, υπάρχει ένας λόγος παραπάνω να επιλέξουμε μερικά ξεχωριστά άτομα να έχουμε στην παρέα μας…

Επειδή, σχετίζεται με την ερωτική διάθεση και αξίζει να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο στο να δημιουργήσουμε ένα πιο ρομαντικό κλίμα…

Επειδή, είναι μια γλυκιά προετοιμασία πριν να αποχαιρετίσουμε το καλοκαίρι…

Επειδή, η ζωή μας χρειάζεται και λίγη μαγεία…

Καλά να περάσετε και μην εστιάσετε μόνο στις φωτογραφήσεις!

Χ. Κ.

Conflict resolution “more liberal” concepts and their limits in children’s basic social groups (family, school and peers): discussing some ideas on common practices

Conflict resolution practices can be more or less “formal” challenging social groups’ communication skills as well as problem-solving “alarms”. Criminology gives us the opportunity to look at “conflict resolution” practices in a rather “(informal-) social-control-operating” view. In this scope social groups’ “instinct” regarding comprehension of “real” problems is crucial for “conflict prevention” by invoking efficient practices. What is more every social group’s main object to be stable and protect its own principles and values mobilize members’ unity and coordination "resources" too.

This ability of course presupposes a certain degree of “harmonic function” within these groups which means that only the introduction of “peaceful” practices (as “(more) liberal” or “innovative” alternatives to “conflict”) is not sufficient for restoring a problematic “social control” function. Moreover these informal or sometimes “instinctual” (collective) skills and accumulated knowledge of social groups undoubtedly need to be more conscious and boosted through scientific documentation and systematic implementation of relevant structured (formal) procedures.

As regards children’s basic social groups we usually stress "peaceful" resolution practices as more suitable for keeping both integration and control standards. In this effort there are probably two limits towards well-operating “conflict resolution” practices' settlement: first of all it is the presupposition of social groups’ “harmonic function” and secondly they are children’s ages’ different needs and “moral maturity”…

Expressing some “incomplete” thoughts instead of a preface…

There has been conflict resolution practices generally introduced almost as “panaceas”. In my opinion, we should be “square” every time we use the term “it works” referring to “innovative” or “more liberal” practices especially oriented to children’s educational contexts. This is because there are probably specific preconditions which make any “innovative” practice work.

Μυστικά για καλή διάθεση που έμαθα από Άτομα με Αναπηρίες

Και μετά την «ψυχολογική αποτοξίνωση» τι ακολουθεί; Μια ιδανική, ενδιάμεση, στάση είναι, οπωσδήποτε, μια διαδικασία «καλής ακρόασης»: το να επιχειρήσουμε, δηλαδή, μια δημιουργική ανα-στοχαστική διαδικασία, ενώπιον μιας τρίτης, ουδέτερης και κατάλληλα εκπαιδευμένης πλευράς (για να … «ευλογήσουμε» τα «γένια» μας κι εμείς οι ψυχολόγοι)… Εάν λοιπόν, με ή χωρίς το στάδιο της ακρόασης, βρισκόμαστε σε σημείο όπου καταφέραμε και μειώσαμε, κάπως, τις «εισερχόμενες» πηγές των «εντάσεων», τώρα, είναι η ώρα, που θα κοιτάξουμε ορισμένες «προσθήκες» συνηθειών για καλύτερη διάθεση και ορισμένες «με-το-μαλακό-αλλαγές»… Έτσι, είναι, αφού μια καλή «ανάλυση», οφείλει, πάντα, να ακολουθείται από μια ακόμα καλύτερη «σύνθεση»…

Για τη συνέχιση του αφιερώματος στους απλούς τρόπους για να έχουμε καλύτερη διάθεση, επέλεξα να σας παρουσιάσω, τα δέκα πράγματα που έμαθα στα εργαστήρια δημιουργικής απασχόλησης Ατόμων με Αναπηρίες, όπου εργάστηκα εθελοντικά, για τουλάχιστον 350, πραγματικά αξέχαστες, ώρες…