Το "Τακτ", οι Κοινωνικοι Ρόλοι και "το Κομματι μας", μερος πρώτο

Τακτ είναι...

•  ...σε γενικές γραμμές η λεπτοτητα, οι "καλοί τρόποι", αυτό που λέμε να είναι κάποιος διακριτικός,
• ...η αρετή αυτή που προστατεύει τα πρόσωπα από το "ξεγυμνωμα" τους: αυτός που διαθέτει τακτ, δείχνει σεβασμό στην προσωπικότητα των αλλων, σεβεται το ρόλο τους επειδη αναγνωρίζει την προσπάθεια που χρειάζεται να κάνουμε όλοι ώστε να είμαστε συνεπεις στις απαιτησεις των ρολων μας. Γι αυτό το λόγο, καλυπτει τις "παραφωνιες" που, ενδεχομενως, προκύπτουν μη ηθελημενα.
• ...οι συμπεριφορες εκείνες που επιτρέπουν στους αλλους να διαχειρίζονται τις εντυπώσεις, οπως θελουν, για τον εαυτό τους. Με αυτές τις συμπεριφορές αποφεύγονται οι απευθείας "συγκρούσεις": αυτός που διαθέτει τακτ, παίζει, συνειδητοποιημενα, με τους όρους των άλλων, τουλάχιστον στα "ζωτικής" σημασίας, για εκείνους θέματα. Στην αποτελεσματικη επικοινωνία, ο καθε ακροατης αναγνωρίζει τα μηνύματα που εκπέμπει ο αλλος (λεκτικα, οπτικα, γλώσσα σώματος), και συλλεγοντας περισσότερες πληροφορίες για τον άλλο (δηλαδή, χωρις να απαντα συμφωνα με στερεοτυπα), συμπεραινει πώς θα ήθελε ο αλλος να του φέρονται και προσαρμόζεται σε αυτο το επίπεδο.

Όμως, τακτ δεν είναι μόνο και μόνο το να λεμε στους άλλους αυτό που θέλουν να ακουσουν: μια τέτοια συμπεριφορά θα ήταν ειρωνικη και κάποιες φορές κυνικη.

Αν όλοι είχαμε τακτ, στην ουσια, θα μπορούσαμε να κάνουμε ο καθενας "το κομμάτι του", εως το σημειο εκεινο, βεβαια, που δεν θα υπηρχε κινδυνος να χαλασουμε "το κομματι" του αλλου.

Προϋπόθεση θα ήταν να τηρειται απ ολους ο σεβασμός στους νόμους και να προωθουνται οι κοινωνικές δραστηριότητες που καλλιεργούν απο μικρη ηλικια την αναγνωριση κι εμπεδωση των αγραφων (ηθικων) κανόνων.

Ιδανικα, αφού ολοι θα σεβομασταν τους ρόλους ολων, συμφωνα με το "δικαίωμα καθενός να του συμπεριφέρονται ανάλογα με αυτό που δείχνει οτι είναι" (χωρις να δειχνουμε προκαταβολικα, δυσπιστια και χωρις να βασιζομαστε σε κακοπροαιρετες απομονωσεις στοιχειων, χωρις, δηλαδη, προκαταληψεις) οπως περιγράφει ο E.Goffman, Καναδός κοινωνιολόγος και συγγραφέας, θα εξασφαλιζαμε και περισσότερη αυτονομία, τουλάχιστον σε εκείνες τις διαστάσεις που είναι για τον καθένα "κρισιμες".

Χ.Κ.