Προοπτικές του εθελοντισμού & φιλικοί δεσμοί (με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Εθελοντισμού: 5 Δεκεμβρίου 2017)

Ο Εθελοντισμός είναι σίγουρα τρόπος ζωής… Μια περίπτωση εθελοντισμού είναι να συμπληρώνεις αυθόρμητα το κομμάτι που νιώθεις ότι υποστηρίζει το ρόλο για τον οποίο αμείβεσαι… Γενικά, είναι σαν να κάνεις φιλοσοφία με πράξεις: διαπραγματεύεσαι ταυτόχρονα το «είναι» και το «δει»… Όταν νιώθεις αδύναμος, ο εθελοντισμός σου ανοίγει δρόμο να πηγαίνεις απέναντι και βλέπεις τον εαυτό σου δυνατό, κι όσο προχωράς πιο μέσα, σου επιτρέπει να βλέπεις το λαβύρινθο από πάνω…

Από την άλλη πλευρά, οι εμπειρίες μας σε σχέση με την προσφορά στους άλλους, όσο άδολα/ ξεκάθαρα κίνητρα κι αν έχουμε, περιλαμβάνουν σε καθημερινή βάση αμφιβολίες, παράπονα και απογοητεύσεις, επειδή, έχουμε να κάνουμε με άλλους ανθρώπους κι οι άνθρωποι έχουμε πάντα τα γεγονότα της ζωής μας που δεν μας αφήνουν να είμαστε συντονισμένοι σαν «μηχανές». Στην αρχή, στρέφεσαι στον εθελοντισμό για να απαντήσεις στα υπαρξιακά σου ερωτήματα και, πάνω που νιώθεις καλά, βρίσκοντας ένα πιο σταθερό έδαφος να πατάς, με την ψευδαίσθηση σχεδόν σαν κορυφής, η πέτρα κυλά πάλι από την κορυφή του βουνού*... (Κάπου εκεί ανάμεσα αρχίζεις να διακρίνεις το νόημα: δεν γίνεται να είναι την κάθε μέρα όλα ίδια κι αυτό σου επιτρέπει να χαίρεσαι, ως δώρα, τις εκπλήξεις…)

Τις λίγες στιγμές που νιώθω ότι κρατάω καλά αυτό το νόημα, η βεβαιότητα/ σοφία που θα ήθελα να μοιραστώ από τη συνεργασία μου με άλλους εθελοντές περιλαμβάνει τα παρακάτω:

1. Ότι ο εθελοντισμός χρειάζεται αγάπη με φαντασία αλλά και πνευματικότητα με πειθαρχία,
2. ότι ο εθελοντισμός αποτελεί πολιτική εξάπλωσης των δεσμών αγάπης και φιλίας όχι μόνο μεταξύ ατόμων αλλά και μεταξύ ομάδων,
3. ότι μέσα από τον εθελοντισμό προκύπτουν ρόλοι & γνώσεις που είναι περιουσία για τις κοινότητες επειδή μπορούν να αξιοποιηθούν σε περιπτώσεις κρίσεων και
4. ότι η οπτική «όλοι είναι χρήσιμοι» παραμένει το πολυτιμότερο εφόδιο που κέρδισα στις σπουδές μου (κι αυτό σημαίνει ότι οι όποιες δυνατότητες πολλαπλασιάζονται και οι όποιες αμφιβολίες ελαχιστοποιούνται όσο περισσότεροι πρωταγωνιστές προστίθενται…)

Χριστίνα Καλαβρή,

Ψυχολόγος με ειδίκευση Εγκληματολογίας,

Απόφοιτη Παντείου Πανεπιστημίου

*Η οικεία παρομοίωση με το Σίσυφο πάντα μου άρεσε και τώρα μπορώ να τη χρησιμοποιώ με περισσότερη αυτοπεποίθηση επειδή πρόσφατα την άκουσα από μια εξαίρετη συνάδελφο σε μια ιδιαίτερα εποικοδομητική Ημερίδα Υπαρξιακής Συστημικής Σκέψης…

Έστω ότι μπορεί να μην είναι το πάρτυ της ζωής σου...

Τι είναι αυτό που κάνει τις γιορτές τόσο ξεχωριστές;

Ίσως είναι ένα μείγμα από το παρελθόν και το μέλλον νοσταλγώντας μια αίσθηση σαν πληρότητας… 

Όχι τόσο το να είναι «οι καλύτερες γιορτές της ζωής μας» αλλά, περισσότερο, κάτι σαν την παιδική ή την εφηβική μας ανυπομονησία… Η χαρά της προετοιμασίας και της έκπληξης που αρκεί για να είσαι ικανοποιημένος όταν είσαι μικρός, ταυτόχρονα με εκείνη την αγωνία όταν μεγαλώνεις, να προσθέσεις όλο και κάτι ακόμη, μέχρι την τελευταία στιγμή… Οι γιορτές έρχονται κυκλικά, να μας βρίσκουν πότε έτσι και πότε αλλιώς, εμάς και τους άλλους…

Έστω ότι μπορεί να μην είναι το πάρτυ της ζωής σου… Το θέμα δεν είναι ποιοι θα πρωταγωνιστήσουν…  

Το θέμα είναι ότι αξίζει να «χρωματίζεσαι» αναλόγως, χωρίς να φοβάσαι τα χρώματα… Αξίζει να χρωματιστείς, όχι μόνο με όσα θεωρείς εσύ τα πιο κατάλληλα για την κάθε γιορτή αλλά και με αυτά που χρωματίζονται οι άλλοι… Πιο λαμπερά ή πιο μουντά, πιο γήινα ή πιο αστραφτερά, πιο μοντέρνα και πιο παραδοσιακά… Σε κάθε περίπτωση χρειάζονται δόσεις από τα χρώματα των άλλων… Σε κάθε περίπτωση είναι απαραίτητο το μοίρασμα…

Σήμερα, αφήνουμε πίσω μας το Φθινόπωρο για να μπούμε με πολύχρωμο τρόπο στο Χειμώνα… Καλές γιορτές σε όλους!

Χ. Κ.

Ξεμπερδεύοντας με τα "ξερά φύλλα"...

Συχνά, τα άτομα δυσκολεύονται από δυσάρεστες και ενοχλητικές σκέψεις, που επιμένουν για μεγάλα διαστήματα... Αυτές οι σκέψεις, φαίνεται ότι περιέχουν στο μεγαλύτερο μέρος τους φόβους και έχουν την τάση να εμφανίζονται στις χαλαρές στιγμές κι όχι όταν κάποιος είναι απασχολημένος με ένα έργο. Τέτοιες σκέψεις, επηρεάζουν τη διάθεσή μας, μας αγχώνουν, μας προβληματίζουν και μας εμποδίζουν να χαρούμε τα καθημερινά πράγματα...

Σημαντικό, σε μια τέτοια κατάσταση, είναι, να αναζητήσουμε εμπειρίες για όλα τα αισθητήρια όργανα, εικόνες αληθινές, με χρώματα, αρώματα και συγκινήσεις... Αυτές μπορούν να είναι νέες εμπειρίες ή να περιέχουν παλιές, αγαπημένες συνήθειες, που είχαμε ξεχάσει... Μπορεί να είναι και "όνειρα της μέρας", νοερά "ταξίδια"...

Γενικά, οι πλήρεις εικόνες, μπορούν να "νικήσουν" τις άχρωμες, στατικές, ενοχλητικές σκέψεις!

Ένας τρόπος να επικεντρωθούμε στις αισθήσεις, είναι να προσθέσουμε στην καθημερινότητά μας χαλαρωτικές σκέψεις, σαν καταφύγια... Εάν δεν μπορείτε να πάτε μια βόλτα στη θάλασσα, μπορείτε να κλείσετε για λίγα λεπτά τα μάτια και να φανταστείτε τα χρώματα, να προσθέσετε τον ήχο του κύματος, τους ήχους των πουλιών, την αίσθηση της ζέστης στο σώμα, την αίσθηση από το αεράκι στο πρόσωπο...

Ίσως, ενοχλητικές σκέψεις προσπαθήσουν ξανά να "τρυπώσουν" κάπου εκεί...

Αναγκαστικά, προηγείται ένα στάδιο στο οποίο τα ξερά φύλλα συνυπάρχουν με τα νεαρά... Όπως όταν αναγεννιέται το καμένο δάσος... Εσείς, απλά, συνεχίστε να "επισκέπτεστε" τα χαλαρωτικά μέρη της φαντασίας σας... 

Και μετά, δοκιμάστε να αποκτήσετε μια νέα συνήθεια, τα "όνειρά της μέρας"...

Θα σας χαλαρώσουν και θα σας βοηθήσουν να οργανώσετε τους στόχους σας... Τα όνειρα της μέρας, βοηθούν τη μνήμη και τη μάθηση και μας κάνουν δημιουργικούς...

Χ. Κ.

Ψυχική Υγεία και Ποιότητα Ζωής: 10 Οκτωβρίου, Παγκόσμια Ημέρα για την Ψυχική Υγεία 2017

«Συχνά νιώθω σαν να παίζω τένις με τρία μπαλάκια, μέσα, όμως, σ’ ένα όνειρο, κι αυτό επειδή μπορώ και χτυπάω κάθε φορά και τα τρία μπαλάκια με μεγάλη ταχύτητα αλλά χωρίς να ξέρω αν θα μπορέσω να το κάνω αυτό για πολύ ακόμη…

Κι η ζωή μου περνά κάπως έτσι…

Κάπως έτσι, άρχισα να καταλαβαίνω ότι, οι ανεκτίμητες στιγμές, θα παραμένουν εκείνες οι λίγες, απλές, χαλαρές, ειρηνικές στιγμές, που δεν χρειάζεται να κάνω τίποτα αναγκαστικά, ούτε βιαστικό, ούτε από αυτά που κάνουμε επειδή «έτσι κάνουν όλοι», ούτε φιλόδοξο, ούτε απαραίτητα «ποιοτικό»…»

Στη σύγχρονη πραγματικότητα, καλούμαστε να λειτουργήσουμε με ταχύτητα και αποτελεσματικότητα σε διάφορες προκλήσεις και αλλαγές, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι το δοχείο γεμίζει… Φαίνεται ότι, τα σημαντικά ζητήματα είναι, να γενικεύουμε τα μαθήματα της ζωής και να χειριζόμαστε έξυπνα τις αναβολές, ώστε να είμαστε περισσότερο στη θέση αυτών που σχεδιάζουν και λιγότερο στη θέση αυτών που απλά αμύνονται διαχειριζόμενοι αλλεπάλληλες «κρίσεις»… Το ζήτημα, δηλαδή, είναι, να είμαστε οι εαυτοί μας, εκτιμώντας τις μικρές και μεγάλες ανάσες και παραμένοντας θετικά προκατειλημμένοι…

Για να επιτύχουμε τους παραπάνω στόχους, είναι απαραίτητο, σε κάθε στάδιο της ζωής μας, να έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε ένα βήμα πίσω ώστε να χαιρόμαστε κοιτάζοντας όσα έχουμε, να επαναπροσδιορίζουμε τις έννοιες προσθέτοντας τα νέα στοιχεία και να επαναξιολογούμε τις προτεραιότητες μας. 

"Ψυχική υγεία και ποιότητα ζωής"

Βρισκόμαστε στην καρδιά του φθινοπώρου... Για πολλά άτομα, η περίοδος του φθινοπώρου έχει μια μελαγχολία, που περιγράφεται σαν αίσθηση "κλεισίματος"...

Η διάθεσή μας, σε μεγάλο βαθμό, εξαρτάται από τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας...
Ο ανθρώπινος νους, διαθέτει μια θαυμαστή πολυπλοκότητα... Πράγματι, αναπαρίσταται και ως λαβύρινθος, χωρίς, ωστόσο, να αποκλείεται η ύπαρξη "έξυπνων" και σύντομων διαδρομών... 

Διαδρομές, που, εάν τις αναζητήσουμε συστηματικά και τις ακολουθήσουμε σταθερά, μπορούμε να συναντήσουμε την ανακούφιση, τη χαλάρωση, την πληρότητα, τη γαλήνη... Ίσως και την αίσθηση ότι βαδίσουμε στο "σωστό δρόμο", δηλαδή σε ένα δρόμο ανόδου και πρόσθεσης...  

Ο μήνας ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ, στο ιστολόγιό μας, είναι αφιερωμένος στην ψυχική υγεία και την ποιότητα ζωής! Άλλωστε, η 10η κάθε Οκτώβρη, έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας!

Καλό μήνα σε όλους!
Χ. Κ.

Δημιουργική ζωή και υγεία του εγκεφάλου

Ο εγκέφαλος είναι το ζωτικό όργανο, που συντονίζει κι ενοποιεί τις εμπειρίες μας. Η ιδιαιτερότητα του εγκεφάλου, σε σχέση με τα άλλα όργανα του σώματος μας, είναι, κατά τη γνώμη μου, ότι χρειάζεται τροφή, ανατροφοδότηση και προσοχή σε όλα τα επίπεδα και ταυτόχρονα τα μηνύματά του αξιολογούνται πιο δύσκολα επειδή περιλαμβάνουν και σκέψεις και μηνύματα και συμπεριφορές.

Σε γενικές γραμμές, προκειμένου να σεβόμαστε τις ανάγκες του εγκεφάλου και να προλαμβάνουμε τις ασθένειες του, θα πρέπει να εστιάσουμε στους τομείς: ψυχική υγεία, άσκηση/ κίνηση (και καλή διατροφή χωρίς καταχρήσεις), ποιότητα αισθητηριακών εμπειριών, κοινωνική ζωή, νέες δραστηριότητες και δημιουργικότητα*. Στο σημείο αυτό, καλό να είναι να διευκρινιστεί ότι η φυσική άσκηση, μέσω απλών καθημερινών δραστηριοτήτων, μπορεί να οργανωθεί για όλες τις ηλικίες και με τη συνεργασία φυσιοθεραπευτή και εργοθεραπευτή κι ότι είναι πιο ευχάριστη όταν γίνεται σε ομάδες. Σε σχέση με την ψυχική υγεία, η αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της κατάθλιψης κρίνεται βασική για την πρόληψη της νόσου Αλτσχάιμερ αλλά και η κοινωνική ζωή σχετίζεται με την καλή ψυχική υγεία και την υγεία του εγκεφάλου. Η καλή υγεία και λειτουργικότητα των αισθητηρίων οργάνων (κυρίως της όρασης και της ακοής) είναι επίσης σημαντική για την ποιότητα ζωής, επειδή ο εγκέφαλος είναι ένα όργανο που ζει από την πληροφόρηση (με αυτόν τον τρόπο ενδυναμώνονται οι νευρώνες του και δημιουργούνται οι νέοι)! 

Στη διαδικασία διατήρησης ενός υγιούς εγκεφάλου, είναι σημαντικό το άτομο να απασχολείται και να συμμετέχει σε νέες δραστηριότητες, κυρίως σε ομαδικές δράσεις. Αυτό, όμως, που είναι το πιο εντυπωσιακό, είναι, οι θετικές αντιδράσεις του εγκεφάλου στις δημιουργικές δραστηριότητες και ιδιαίτερα στη μουσική! Μάλιστα, η ενασχόληση με το παίξιμο μουσικής σε σχέση με την απλή ακρόαση, φαίνεται ότι εμπλέκει περισσότερο όλες τις περιοχές του εγκεφάλου και μάλιστα συνδυαστικά μεταξύ τους, πολλαπλασιάζοντας τα οφέλη, αφού εμπλέκει τη μνήμη, το συναίσθημα, τις αισθητηριακές εμπειρίες, την αισθητική**...

Χριστίνα Καλαβρή,

Ψυχολόγος με ειδίκευση Εγκληματολογίας.

________

*Την Τετάρτη 20 Σεπτεμβρίου, είχα την τιμή να παραβρεθώ στην εκδήλωση της Ελληνικής Εταιρείας Νόσου Alzheimer και Συγγενών Διαταραχών Χαλκίδας, συνοδεύοντας άτομα των ΚΑΠΗ Δήμου Διρφύων-Μεσσαπίων. Οι ομιλητές (Αγγελίδου, Πολίτης, Ζήσης, Λαθούρα) ήταν κορυφαίοι στους επιστημονικούς τομείς τους και οι συμβουλές που έδωσαν στο ακροατήριο ήταν τόσο ουσιαστικές όσο και εφικτές στην καθημερινότητα. Οι τομείς στους οποίους επικεντρώθηκαν, αφορούσαν την υγεία του εγκεφάλου, την ποιότητα ζωής μέσω της καθημερινής άσκησης του σώματος και τη μουσικοθεραπεία μέσω και της εκμάθησης μουσικών οργάνων. 

Η Πρόεδρος και οι εθελοντές της Ελληνικής Εταιρείας Νόσου Alzheimer και Συγγενών Διαταραχών Χαλκίδας προσφέρουν ποιοτική ενημέρωση και υψηλού επιπέδου υπηρεσίες που μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη και στη φροντίδα των ενδιαφερομένων. Επίσης, ενημερωθήκαμε ότι, διοργανώνονται σημαντικές δράσεις για την ψυχαγωγία και την ποιότητα ζωής στην τρίτη ηλικία σε συνεργασία με ομάδες της πόλης. Η Παγκόσμια Ημέρα Αλτσχάιμερ γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Σεπτεμβρίου.

** Περισσότερα στο: "How playing an instrument benefits your brain", Anita Collins, διαθέσιμο στο you.tube.

Η «ψευδαίσθηση» ως κίνητρο για δράση και η δημιουργική ζωή…

Εισαγωγικά

Μερικές φράσεις, όταν ερχόμαστε για πρώτη φορά σε επαφή μαζί τους, μοιάζουν σαν να έχουν ενώσει σε ένα, όλα τα τραγούδια που σιγομουρμουρίζαμε χωρίς να τα έχουμε ποτέ ακούσει… Από μια πρόσθεση μπορεί να προκύψει αφαίρεση, αλλά μερικές φορές κι από την αφαίρεση μπορεί να προκύψει πρόσθεση…

Διαβάζοντας με πολλή προσοχή το «Δυσσέας, Οδοιπορικό μνήμης» του Αργύρη Ελληνικού, για τις ανάγκες της εκδήλωσης «Βραδιά Λογοτεχνίας» στα Πολιτικά, ανακάλυψα θησαυρούς που αξίζει να μοιραστεί κάποιος με τους αναγνώστες ενός ιστολογίου ψυχολογίας. Ωστόσο, δεν θα κάνω περιγραφές και κριτικές… Τα λόγια, όσο εύστοχα κι αν είναι, έχουν τον κίνδυνο να είναι πολλά ή λίγα, ενώ αυτό που αξίζει είναι, η ανακάλυψη του γιατρού, ζωγράφου και συγγραφέα από τον αναγνώστη (και τονίζω αυτήν την ανακάλυψη ιδιαίτερα για το νεανικό κοινό που πιθανόν αναζητά ενδιαφέροντα ερεθίσματα και ιδιαίτερες συγκινήσεις σε νέα έργα με κλασική αξία)… Το άρθρο αυτό, στην πραγματικότητα, είναι κάτι πολύ παραπάνω από μια προσπάθεια αποκατάστασης, επειδή, στον περιορισμένο χρόνο της εκδήλωσης, δεν είχαμε την ευκαιρία να μοιραστούμε με το κοινό ολόκληρη την ιστορία με «το βιολί»... Κι επειδή αγαπάμε το ωραίο με απλότητα, ευχαριστώ πολύ το συγγραφέα, που δέχτηκε με ευχαρίστηση να συζητήσουμε για τα παιδαγωγικά μηνύματα αυτού του μοναδικού έργου κι ελπίζω ότι θα δοθεί σύντομα η ευκαιρία να παρουσιάσουμε στο κοινό κι άλλα ενδιαφέροντα θέματα...

«Ο παράδεισος, το να είναι κανείς ευτυχισμένος,

έχει να κάνει με τη δημιουργική ζωή,

την  αντίληψη του δυσάρεστου

και τη μετουσίωσή του σε ευχάριστο».

(Αφιέρωση του συγγραφέα Αργύρη Ελληνικού, υπογράμμιση Χ.Κ.)

Ένα χαρακτηριστικό της δημιουργικής ζωής, είναι, το να μετουσιώνουμε τις άσχημες καταστάσεις σε ελπίδα και χαρά της ζωής... Από αυτή τη διαδικασία, φαίνεται ότι μπορεί να προκύψει μια αίσθηση συνέχειας, νοήματος και ανόδου…

Από την πλευρά της επιστήμης της ψυχολογίας, θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν είναι όλες οι «ψευδαισθήσεις» της ίδιας «τάξεως»… Θέλω με αυτό να πω ότι, για τα «παρεξηγημένα» συναισθήματα και φαινόμενα της ανθρώπινης ψυχής, εξακολουθούν να υπάρχουν οι μέσες διαβαθμίσεις στις οποίες εκείνα μπορούν να λειτουργήσουν ευεργετικά για τον ψυχισμό, ως άμυνες ή/ και, ακόμη καλύτερα, ως κίνητρα για δράση*. Ο ορισμός της ψευδαίσθησης, σε ένα λεξικό, θα περιοριζόταν, πιθανότατα, στην περιγραφή μιας ψεύτικης αίσθησης, μιας κατάστασης που αποδεδειγμένα δεν υπάρχει. 

Στο άρθρο αυτό, κάνουμε λόγο, όχι για διαδικασίες ωραιοποίησης αλλά για το πώς από αυθεντικές εμπειρίες (εάν διαβάσει κάποιος το Δυσσέα μπορεί να διαπιστώσει ότι μπορεί να πρόκειται ακόμη και για γυμνές αλήθειες) μπορεί να προκύπτει η ελπίδα, μέσα από την αισιοδοξία, και για τις συνθήκες υπό τις οποίες η ελπίδα αυτή μπορεί να επαληθευτεί…

Στο Δυσσέα, ο Ελληνικός,

"Νέα αρχή"

Αν ο Αύγουστος έχει κάτι που σε πολλά άτομα δίνει μια μελαγχολική αίσθηση, που έχει να κάνει και με το τέλος της ανέμελης περιόδου του καλοκαιριού, τότε ίσως είναι μια ευκαιρία να αναφερθούμε σε «νέες αρχές»…

1. Ποιες προϋποθέσεις έχει μια «νέα αρχή»;

2. Πόσες «νέες» αρχές δικαιούται κάποιος;

3. Πόσα πράγματα μπορεί να κρατήσει από το «παρελθόν»;

4. Μπορούμε να αλλάξουμε, τελικά, το μέλλον μας αλλάζοντας το παρόν;

Υπάρχουν στιγμές της ζωής μας, που νιώθουμε πιο έντονα την ανάγκη να «αποτινάξουμε» πράγματα από πάνω μας, να κάνουμε ριζικές αλλαγές… Τέτοιες στιγμές, μπορεί να πιστεύουμε ότι, κρατώντας τη μέγιστη απόσταση από κάποια γεγονότα και πρόσωπα, έτσι θα αλλάξουν τα συναισθήματά μας, θα γιατρευτούν παλιές πληγές, ίσως αλλάξει και το μέλλον…

Τι να κρατήσουμε από την εφηβεία μας!

Η εφηβεία, απλοϊκά, περιγράφεται σχεδόν σαν παιδική … «αρρώστια», σαν μια ηλικία στην οποία τα άτομα είναι ανώριμα, δρουν παρορμητικά, δεν έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, έχουν ατελή εικόνα για τον κόσμο κι άλλα όμοια…

Κι ίσως η μια πλευρά του νομίσματος της εφηβείας μας να περιελάμβανε την ανασφάλεια και την αίσθηση ότι κανείς δεν μας καταλάβαινε και δεν μας γνώριζε τόσο καλά αλλά, η άλλη πλευρά του νομίσματος, σίγουρα περιελάμβανε συναισθήματα ενθουσιασμού, πίστης και αισιοδοξίας!

Τι να κρατήσουμε από την εφηβεία μας;

• Τη διάθεση ότι μπορούμε να φορέσουμε τρία διαφορετικά χρώματα κι ότι αυτά μπορούν να είναι ταιριαστά μεταξύ τους!
• Τον ενθουσιασμό μας, όταν γνωρίζουμε καινούργιους ανθρώπους, και την καλή πίστη!
• Τον ενθουσιασμό μας ότι υπάρχουν κι άλλα μέρη που μπορούμε να ανακαλύψουμε και όμορφες γωνιές σε πλατείες όπου μπορούμε να αράξουμε χαλαρά!
• Την πίστη ότι έχουμε κι άλλα προσόντα και δυνατότητες που ακόμη ανακαλύπτουμε!
• Τη δίψα να μαθαίνουμε και τη χαρά για τις νέες εμπειρίες!
• Τον καταιγισμό ιδεών!
• Και την αισιοδοξία (…που περιείχε κι ένα μικρό «τσίμπημα» εγωισμού) ότι τα προσόντα μας αρκούν για να τη βρούμε την άκρη!

Καλό μήνα σε όλους!

Χ. Κ.

Γιατί το σωστό είναι αυτό που μας κάνει ικανοποιημένους κι αντίστροφα…

Υπάρχουν «κανόνες» που φέρνουν πίεση και δυσφορία. 

Υπάρχουν κανόνες και «πιέσεις» που μας κάνουν πιο σίγουρους και ικανοποιημένους. 

Υπάρχουν «χαρές» που καλό είναι να τις αποφεύγουμε. 

Υπάρχουν και «στερήσεις» που αξίζει να γευτούμε το τρύπημα από το αγκάθι τους, επειδή, με μια υποχώρηση σε κάτι που δεν είναι και τόσο σημαντικό, μπορούμε να εξασφαλίσουμε κάτι πιο σημαντικό… 

Υπάρχουν απόψεις που προκαλούν απόρριψη, αμφιβολία κι ανασφάλεια… 

Υπάρχουν και απόψεις που δεν φοβούνται να αναγνωρίσουν αξία και στις άλλες... 

Η συζήτηση για το ψεύτικο και το αληθινό, για το «λάθος» και το «σωστό», φαίνεται σαν αδιέξοδο… Και τι να πούμε εμείς, από τη στιγμή που μας τα είπε όλα ο Αριστοτέλης;

Στη σύγχρονη (τόσο πολύπλοκη) κοινωνική πραγματικότητα, μπορεί, τελικά, το «σωστό» να συμπίπτει με ό,τι μας κάνει πλήρεις κι ευτυχισμένους;

Και βέβαια μπορεί. 

Καλό Καλοκαίρι!

Ήδη ζεστό-ζεστό, το καλοκαιράκι έφτασε πριν καλά-καλά το καταλάβουμε…
Αναγκαστικά, οι ρυθμοί που εργαζόμαστε δεν είναι ίδιοι όπως ήταν πριν από λίγο καιρό…
Θα χρειαστεί να διαπραγματευτούμε καλύτερα, με τα νέα δεδομένα, αυτά που μπορούν να γίνουν σήμερα κι αυτά που μπορούν να γίνουν κι αύριο…
Και πιο πολύ απ’ όλα, θα χρειαστούν περισσότερα –δροσιστικά- διαλείμματα και «οάσεις» μέσα στη μέρα…
Ντυθείτε άνετα, φροντίστε βιταμίνες και ιχνοστοιχεία και πάμε για καλό καλοκαιράκι!
Μας αξίζει και λίγη χαλάρωση…

Καλό μήνα- Καλό Καλοκαίρι σε όλους!

Πράξεις VS σκέψεις, μέρος δεύτερο: “το σπήλαιο των αρνητικών σκέψεων”

Θα ήθελα, πρώτα απ’ όλα, να διευκρινίσω ότι, στο άρθρο αυτό, αναφερόμαστε σε καθημερινές αρνητικές σκέψεις που κάνουμε όλοι μας λίγο-πολύ... Επίσης, η υγιής ψυχολογική κατάσταση είναι συνυφασμένη με την ικανότητα της αρκετά αποτελεσματικής διαχείρισης του καθημερινού άγχους, όχι με το να μην έχουμε άγχος! 

Παρόλα αυτά, για τις επαναλαμβανόμενες αρνητικές σκέψεις, που διατηρούνται για μεγάλα χρονικά διαστήματα, εμποδίζουν το άτομο στις καθημερινές υποχρεώσεις ή στις σχέσεις του ή/ και συνοδεύονται από άγχος που το άτομο δεν μπορεί να το διαχειριστεί, δεν αρκούν τα βήματα αυτοβοήθειας που προτείνουμε σε αυτά τα άρθρα, αλλά χρειάζεται ειδική επαγγελματική συμβουλευτική.

Τι συμβαίνει, όμως, με τις αρνητικές σκέψεις;

Ίσως μοιάζουν εξίσου “αληθινές” με όλες τις άλλες σκέψεις που κάνουμε… Συχνά, οι αρνητικές σκέψεις, είναι σαν να κάνουν μονολόγους ή διαλόγους… Μοιάζουν λογικές, συνετές, πιθανές… Αλλά αποτελούν, ταυτόχρονα, “βάρος” για τα άτομα... Οι αρνητικές σκέψεις και οι φόβοι, παρουσιάζονται σαν τη Λερναία Ύδρα... Ξεπερνάς έναν φόβο και μετά ο κίνδυνος μοιάζει διάχυτος, σαν να ξεφυτρώνουν πολλά “κεφάλια” του ανεξέλεγκτα…

Στην πραγματικότητα, ο εγκέφαλος, επηρεάζεται από τη χημεία των αρνητικών σκέψεων και ως συνέπεια αυτής της κατάστασης, ιδίως όταν αυτή συνεχίζεται ή/ και συνδέεται με ποικίλα στρεσογόνα περιστατικά της ζωής, είναι πιθανό να προσλαμβάνουμε με αρνητικό τρόπο τα ουδέτερα ερεθίσματα, κατάσταση η οποία έχει επιπτώσεις και στις συμπεριφορές μας… Οι αρνητικές σκέψεις, φαίνεται ότι στοχεύουν να υποτιμήσουν τις μικρές χαρές και μαζί με αυτές και τις θετικές προσδοκίες… Και μας αφήνουν να πιστεύουμε ότι οι χαλαρωτικές στιγμές είναι ανούσιες, ότι αυτό που μας συμβαίνει είναι “φυσικό” ή ότι δεν μας αξίζει κάτι άλλο…

Αρκούν μερικά μικρά αλλά καθημερινά βήματα για να βγούμε από το “σπήλαιο των αρνητικών σκέψεων”. Γι’ αυτό, τις αρνητικές σκέψεις, καλύτερο είναι να τις παλεύουμε με πράξεις: Να σιγομουρμουρίσουμε το αγαπημένο μας τραγούδι, να περπατήσουμε ένα τετράγωνο πιο μακριά απ’ όσο συνήθως, να αναζητήσουμε τους ήχους της φύσης, να επιμείνουμε σε ό,τι έχουμε σχεδιάσει να κάνουμε, να προετοιμαστούμε με ευχαρίστηση γι’ αυτά που περιλαμβάνει η επόμενη μέρα μας και να αφήσουμε τους άλλους να μας κάνουν εκπλήξεις μέσα στο πρόγραμμά μας ή εκτός αυτού…

Θα μπορούσε να συνεχίζεται η ζωή στο “σπήλαιο των αρνητικών σκέψεων”… Ή να προχωρούσαμε ακόμη πιο βαθιά στο σπήλαιο, αντί να θυμώνουμε με όσους προσπαθούν να μας δείξουν το φως, επειδή μας βγάζουν από τη βόλεψή μας κι έτσι κάνουν τα μάτια μας να πονάνε… Στο σπήλαιο, ίσως θα ζούσαμε προστατευμένοι από τα θηρία ή/ και από τα καιρικά φαινόμενα… Μα τότε, τα σώματά μας θα σκέβρωναν από την έλλειψη του Ήλιου και τα μάτια μας δεν θα μάθαιναν ποτέ να βλέπουν τα χρώματα…

Αλλά η δυσφορία που νιώθουμε για τις αρνητικές σκέψεις αποδεικνύει ότι είμαστε, τελικά, φτιαγμένοι, για να αντιλαμβανόμαστε και να χαιρόμαστε το φως…

Χ. Κ.

Μπορείτε επίσης να δείτε πάλι το... Πράξεις VS σκέψεις, μέρος πρώτο: "ασπίδες στο άγχος"

Η ζωή είναι... ένα εργαστήριο...

Το να νιώθουμε καλά, εξαρτάται από τους παράγοντες που μας επιτρέπουν να κάνουμε αυτά που "πρέπει" και αυτά που επιθυμούμε αλλά και από τους παράγοντες που μας παρεμποδίζουν από το να κάνουμε όλα αυτά που μας επιτρέπουν να είμαστε οι εαυτοί μας. Γενικά, όμως, η ζωή, είναι πράξεις! Είναι σαν ένα εργαστήριο, όπου μαθαίνεις τα πάντα με την πρακτική και είσαι αυτό που θέλεις να είσαι, επειδή το επιβεβαιώνεις, με τις ανάλογες πράξεις, καθημερινά.

Η συνέχεια στο...

http://seepipedopepoithisewn.blogspot.gr/2016/10/vs.html

Τα μυστικά των λουλουδιών!

Δεν είναι μόνο τα χρώματα και τα αρώματά τους που αλλάζουν την εικόνα του περιβάλλοντος και τη διάθεσή μας.

Μέσα από τα λουλούδια, ερχόμαστε πιο κοντά στα "μυστικά" της ζωής, αφού…

1. …μας επιτρέπουν να φανταζόμαστε εναλλακτικά το χτιστό περιβάλλον, προσθέτοντας φυσικές πινελιές και να υλοποιούμε τα σχέδιά μας, ανακαλύπτοντας ταυτόχρονα την ευθύνη μας απέναντι στη φύση!

2. …τα λουλούδια, όπως και η ψυχή μας, μπορεί να γίνουν πιο δυνατά μετά από μια …κακοκαιρία! Μάλιστα, αν μια κακοκαιρία τα αδυνατίσει, μπορεί μια επόμενη που θα ακολουθήσει να τα δυναμώσει ξανά!

3. …τα λουλούδια, όπως και τα όμορφα πράγματα στη ζωή, ανθίζουν μια μέρα (...μετά από προσεκτική φροντίδα) όλα μαζί!

Ο συνδυασμός λουλουδιών και νερού, πραγματοποιεί ιδανικά περιβάλλοντα-καταφύγια με χαλαρωτικές εικόνες και ήχους, αλλά και η διαδικασία μέσα από την οποία δημιουργούμε τους κήπους μας, λειτουργεί σαν ιδανική εργοθεραπεία, όποια κι αν είναι τα ενδιαφέροντά μας: ανθοκομία, φωτογραφία, υγιεινή μαγειρική, χτιστές κατασκευές...

Και μην ξεχνάτε: όταν κάτι τέτοιο αξίζει να το κάνεις, αξίζει και να το παρακάνεις!!!

Χ. Κ.

"Πώς θα χαλαρώσω;" Μάθετε τα "μυστικά της χαλάρωσης" και προετοιμαστείτε για να δώσετε τον καλύτερο σας εαυτό!

Η χαλάρωση θεωρείται και σαν κάτι σχεδόν "μυθικό"... 

Μπορεί να την έχουμε στο μυαλό μας σαν κάτι ακατόρθωτο, κάποιες φορές μπορεί να νομίζουμε ακόμη κι ότι δεν τη δικαιούμαστε ή να φτάνουμε, γενικά, στα άκρα, με το να τη θεωρούμε από τη μια πλευρά πολυτέλεια κι από την άλλη, να πιστεύουμε κι ότι δεν την έχουμε ανάγκη... 
Σε αυτό το άρθρο, θα εξετάσουμε πιο προσεκτικά τι σημαίνει "χαλάρωση" και ποιες είναι οι χαλαρωτικές δραστηριότητες. Στόχος είναι, να γίνει σαφές ότι η χαλάρωση περιέχει την ουσία στη σχέση νου και σώματος.

Η χαλάρωση, μπορεί να αποτελεί μια απολαυστική διαδικασία αλλά εξακολουθεί να αποτελεί και απαραίτητο μέρος για την επιτυχία ενός στόχου. Επομένως, δεν θα πρέπει να χάνουμε την ουσία σε σχέση με τη χαλάρωση, ούτε εξιδανικεύοντάς την, αλλά ούτε θεωρώντας την ως 'χάσιμο χρόνου"... Γενικά, η χαλάρωση φαίνεται ότι είναι απαραίτητη για δυο λόγους: πρώτον, είναι προϋπόθεση για να αποδώσουμε περισσότερο σε ένα σημαντικό στόχο που έχουμε θέσει (και αναμένουμε την επιτυχία σε αυτόν με ευχάριστη προσμονή...) και δεύτερον, η χαλάρωση είναι απαραίτητη μετά από μια έντονη δραστηριότητα, προκειμένου να μειωθεί η ένταση της προσπάθειας στο σώμα και να επανέλθει η ισορροπία, ούτως ώστε να μπορούμε να συγκροτηθούμε για ένα μελλοντικό στόχο χωρίς να σπαταλιέται/ μειώνεται η ενέργειά μας. 

Ζωντάνεψε η έκθεση!

Στιγμιότυπο από επίσκεψη μαθητών

Μεταξύ των επισκεπτών της Έκθεσης Καλών Τεχνών Δήμου Διρφύων -Μεσσαπίων 2017, ήταν και μαθητές οι οποίοι επισκέφθηκαν την έκθεση ομαδικά με τους εκπαιδευτικούς τους. 

Πιο συγκεκριμένα, την Έκθεση επισκέφθηκαν τάξεις από Δημοτικά Σχολεία της περιοχής μας, μαθητές του Φροντιστηρίου Ξένων Γλωσσών Καπετάνιου και η Εθελοντική Ομάδα Δημιουργικής Απασχόλησης ΑμεΑ του Δήμου Διρφύων-Μεσσαπίων. Κατά τη διάρκεια των επισκέψεων, οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν τα έργα τέχνης και τους καλλιτέχνες της περιοχής και να παρακολουθήσουν προβολή υλικού σχετικά με την ιστορία της έκφρασης και της τέχνης, σε ένα αφιέρωμα από έργα διαφορετικών ιστορικών περιόδων και πολιτισμών (υλικό: Χριστίνα Καλαβρή και Νίκη Καραγκούνη, 2017). 

Οι μαθητές της Ομάδας Δημιουργικής Απασχόλησης ΑμεΑ, με το συντονισμό των εθελοντών, είχαν την ευκαιρία να συμμετέχουν σε μια επιπλέον βιωματική δραστηριότητα: με κλειστά μάτια, αναγνωρίσαμε διαφορετικά αντικείμενα και περιγράψαμε ιδιότητες διαφορετικών υλικών όπως κερί, χαρτί, χαρτόνι, πλαστικό, γυαλί…

Το υλικό, δημιουργήθηκε με στόχο να προκαλέσει δημιουργική αλληλεπίδραση αφού, αυτού του είδους οι κοινές εμπειρίες, αναπτύσσουν τη συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών καθώς προσπαθούν να «μαντέψουν» πώς σκέφτονται οι καλλιτέχνες, πώς εκφράζονται τα συναισθήματα και οι προσωπικότητες των καλλιτεχνών, ποιες ιστορίες διηγούνται τα έργα και κατά πόσο αυτές οι ιστορίες συνδέονται με την καθημερινότητά τους. Μάλιστα, οι μαθητές συμμετέχουν με ενδιαφέρον στις παρουσιάσεις…

Οι διοργανωτές της έκθεσης, είχαν επίσης φροντίσει να υπάρχουν στο χώρο μεγάλοι πάγκοι και υλικά ζωγραφικής, ώστε οι μαθητές είχαν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν και να εκθέσουν τα δικά τους έργα. Μάλιστα, μας εξέπληξε ευχάριστα το γεγονός ότι οι μαθητές αξιοποίησαν άμεσα τις δεξιότητες και εμπειρίες που απόκτησαν αφού με τα έργα τους ήταν φανερό ότι αναπαρήγαγαν δημιουργικά ό,τι τους εντυπωσίασε κατά την παρουσίαση!

Ευχαριστούμε πολύ τους καλλιτέχνες, διοργανωτές και εθελοντές αυτής της εκδήλωσης και ευχόμαστε να τα ξαναπούμε σύντομα!!!

Χριστίνα Καλαβρή,

Ψυχολόγος με ειδίκευση Εγκληματολογίας,

Επιστημονική συνεργάτιδα ΔΗΚΑΔΙΜΕ και

υπεύθυνη Εθελοντικής Ομάδας Δημιουργικής Απασχόλησης ΑμεΑ

Δήμου Διρφύων-Μεσσαπίων.

Καλές Τέχνες: όταν η εμπειρία, η αισθητική, η συγκίνηση και η φαντασία γίνονται ένα...

Σε αυτήν την παρουσίαση, θα αναφερθούμε σε όσα προσφέρει η τέχνη ως έμφυτη τάση έκφρασης των ανθρώπων και στα χαρακτηριστικά προσωπικότητας που έχουν τα δημιουργικά άτομα και οι καλλιτέχνες. Πιστεύουμε ότι η έκφραση και η επικοινωνία μέσα από την τέχνη, αφορούν άμεσα τις Επιστήμες του Ανθρώπου και πιο συγκεκριμένα την επιστήμη της Ψυχολογίας. Κι αυτό επειδή η τέχνη μπορεί να προσφέρει ισορροπία στα άτομα, μέσα από τον αρμονικό συνδυασμό της εμπειρίας με την αισθητική, τη συγκίνηση (συναισθηματικό στοιχείο) και τη φαντασία*. 

Μπορούμε να αναγνωρίσουμε μορφές τέχνης σε όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες, όλες τις εποχές. Αυτές οι μορφές έκφρασης και επικοινωνίας, εμφανίζονται ανεξάρτητα, γεγονός που συνηγορεί υπέρ του έμφυτου χαρακτήρα τους, ως τάσεις του ανθρώπου να διηγηθεί εμπειρίες ή κινδύνους, να υποκαταστήσει απουσίες, να εκφράσει την ομορφιά της φύσης ή συναισθηματικές εμπειρίες, ελπίδες, φόβους, συναισθήματα και επιθυμίες. Μια επίσης έμφυτη τάση μας (ως είδος), που ολοκληρώνει τη σημασία της τάσης μας για έκφραση, αποτελεί και το ότι προσπαθούμε να αντλήσουμε πληροφορίες για τους άλλους, αποκωδικοποιώντας μια ποικιλία εκφράσεών τους, ανάμεσά τους και την καλλιτεχνική έκφραση. Πρόκειται για μια "μαγική" ιδιότητα της τέχνης, που μας δίνει την αίσθηση ότι "διαβάζουμε" τα μυαλά των άλλων, τις κρυφές επιθυμίες τους, τα όνειρα, τις προσθέσεις και το ασυνείδητό τους μέσα από τα έργα τους...

Επιβίωση στη ζωή VS επιβίωση στην τηλεόραση

Τα καλά, μεγάλα "θηράματα", τα "χτυπάς" μόνο με συνεργατικές διαδικασίες…

Κι εννοώ τους υψηλότερους στόχους.

Αυτοί αξίζουν τον κόπο, επειδή τους μοιράζεσαι και τους απολαμβάνεις με την ησυχία σου… 

Η επιβίωση στην πραγματική ζωή, δεν εξαρτάται (επειδή εμείς δεν θέλουμε να εξαρτάται) μόνο από ένα πιάτο ρύζι, που θα χρειαστεί να "παίξουμε ανταγωνιστικά" για να το πάρουμε από τους "άλλους"…
Όπως έχουμε παρακολουθήσει σε ταινίες φαντασίας, που παρουσιάζουν τον κόσμο μετά από μεγάλες φυσικές καταστροφές, φαίνεται σημαντικό για τα άτομα να διατηρήσουν ό,τι έχει απομείνει από τον πολιτισμό τους ή/ και να δημιουργήσουν κάτι παρόμοιο με ό,τι καταστράφηκε. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε κι άλλες, πιο σύνθετες, ανάγκες, προκειμένου να επιβιώσουμε κι αυτές είναι να έχουμε ποιότητα ζωής με ψυχαγωγία, να εκφραζόμαστε καλλιτεχνικά, να παίζουμε (χωρίς έπαθλα), να στολίζουμε το χώρο μας και να δημιουργούμε νέα πράγματα από τα ήδη υπάρχοντα....

Η επιστήμη της ψυχολογίας μας διδάσκει ότι, 

"Γιατί δεν μπορώ να λύσω τα προβλήματά μου;"

Προσπαθείς να καταλάβεις τι φταίει, τι κάνεις λάθος και γιατί μοιάζει σαν να μην υπάρχει λύση στα προβλήματά σου... Εντάξει, όλοι έχουμε προβλήματα, ωστόσο τα δικά σου πιστεύεις ότι είναι τα πιο ...επιτακτικά κι ότι, ο δικός σου περίγυρος, μοιάζει να είναι ο πιο δύσκολος να συνεννοηθεί κάποιος μαζί του... 

Γιατί; 

Μήπως υπάρχει κάτι που κάνει δυσλειτουργικές ορισμένες σκέψεις και συμπεριφορές σου, παρόλο που έχεις όλη την καλή πρόθεση να ακούσεις και να μάθεις τρόπους για την επίλυση των προβλημάτων σου;

1. Μήπως προτιμάς την «καθόλου» ταυτότητα από μια ταυτότητα που περιέχει κάποια αρνητικά, κατά τη γνώμη σου, στοιχεία; Και μήπως αυτό σε κάνει να διαχωρίζεις τη θέση σου από τα (κοινά) προβλήματα, απαντώντας ότι οι άλλοι φταίνε που σε κάνουν να νιώθεις έτσι; 

Το ζήτημα είναι, κάθε φορά, να μπορούμε να βλέπουμε δημιουργικά τις καταστάσεις, να εστιάζουμε σε ένα σύνολο το οποίο διαθέτει πλευρές που επιδέχονται βελτιώσεις και να ενεργοποιούμε τα θετικά στοιχεία των ταυτοτήτων μας...

2. Μήπως έχεις βολευτεί με τους «καθόλου» κανόνες, αντί για τους κανόνες ενός πλαισίου που δεν σε εξέφραζε ποτέ ή που έχει πάψει πια να σε εκφράζει; 

Οι κανόνες (και συγκεκριμένα μια "χρυσή τομή" αυτών...) δίνουν το νόημα στη ζωή και στις στιγμές: όταν υπάρχουν πολλές απαγορεύσεις, τότε το άτομο δεν ξέρει τι θέλει ούτε τι θα το ικανοποιούσε αλλά και χωρίς κανόνες, δεν μπορούμε να ξέρουμε τι κάνουμε και τι θέλουμε...

3. Μήπως δεν θέτεις σε εφαρμογή όλα τα βήματα της επίλυσης; 

Συχνά, τα προβλήματα απαιτούν να εργαστούμε σε πολλαπλά επίπεδα, ενώ εμείς δρούμε καλά αλλά αποσπασματικά, με αποτέλεσμα η κατάσταση να μοιάζει σαν να μην "προχωρά"...

4. Μήπως εφάρμοσες το σωστό δρόμο για τη λύση, αλλά δεν τον επανέλαβες;

Συχνά, λέω στους πελάτες μου: "Όταν έχεις βάλει στόχο να κάνεις όμορφο το σώμα σου, αρκεί να πας μια φορά γυμναστήριο;". Έτσι συμβαίνει και με τις εναλλακτικές που λειτουργούν στην επίλυση προβλημάτων: πρέπει να βρουν τη θέση τους στη ρουτίνα, να τις τηρούμε συνειδητά, ευχαρίστως και σχολαστικά...

5. Μήπως δεν έχεις αναπτύξει τα δικά σου κίνητρα ή δεν είσαι σίγουρος/ η γι' αυτά;

Μερικές φορές, νομίζουμε ότι η αυτοπειθαρχία και η αυτοσυγκράτηση περιλαμβάνουν στάσεις και συμπεριφορές που μας "πιέζουν", μας κάνουν να νιώθουμε ότι δεν είμαστε οι εαυτοί μας και δεν ξέρουμε ποιες συνέπειες θα έχει αυτή η "καταπίεση"... Στην πραγματικότητα, όσο απαραίτητο είναι το να συμφιλιωθούμε με το κομμάτι του εαυτού μας που υπαγορεύει τις επιθυμίες μας, άλλο τόσο σημαντικό είναι το να νιώθουμε ως "φιλικό"/ οικείο και το κομμάτι του αυτοελέγχου.

Και κάτι που θα πρέπει να οπωσδήποτε να προσθέσουμε, για το τέλος: 

Η αμεροληψία (δηλαδή η συνειδητά ουδέτερη στάση) είναι αισιοδοξία και αντίστροφα! 

Τις περισσότερες φορές, νομίζουμε, ότι, εάν "χειραγωγήσουμε" τα πράγματα, τότε αυτά θα πάνε καλύτερα ενώ έχει περισσότερη αξία το να δείξουμε, απλά, εμπιστοσύνη και να περιμένουμε...

Χ. Κ.

Υ. Γ. Αυτό είναι ένα από τα "απλοϊκά"/ πιο "ελεύθερα" άρθρα που κατά καιρούς (κι εξαιτίας των εμπειριών μου) νιώθω την ανάγκη να γράφω... 

Οφείλω να συμπληρώσω ότι, ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της επίλυσης προβλημάτων, αφορά τα είδη σχέσεων που συνάπτουμε και το κατά πόσο έχουμε την πρόθεση να μοιραστούμε διαφορετικές πλευρές του εαυτού μας με διαφορετικά άτομα... Τελικά, μέσα από τις (φυσικές) σχέσεις βρίσκουμε τη "δικαίωση" που επιθυμούμε... 

Ανάγκες της ψυχής...

Νομίζουμε ότι γνωρίζουμε αρκετά για τις ανάγκες της «ψυχής»…

Στην πραγματικότητα, όμως, αυτά που νομίζουμε ότι γνωρίζουμε καλά, συχνά αποδεικνύονται δυσλειτουργικά ή ακόμη και «παγίδες»…Είναι επειδή οι ψυχές, έχουν δικούς τους κανόνες να σχετίζονται με τα άτομα, με τα γεγονότα, με το παρελθόν και το μέλλον…

Αυτές τις αρχές, εγώ τις λέω «μαθηματικά» της ψυχής…

«…μαθηματικά της ψυχής»

1. Το όλο είναι κάτι παραπάνω από άθροισμα μερών (βασική αρχή της Θεωρίας της Μορφής).
2. Το σύνολο μπορεί να «διαποτιστεί», θετικά ή αρνητικά, από τα χαρακτηριστικά ακόμη κι ενός στοιχείου που εντάσσεται μέσα σε αυτό…
3. Η διαχείριση των εντάσεων γίνεται αποτελεσματικά με προσθέσεις κι όχι με αφαιρέσεις…
4. Αμέτρητες αντιφάσεις μπορούν να συνυπάρχουν αρμονικά μέσα μας εάν δεν τις «σκαλίσει» κάποιος!
5. Ο χρόνος μετράει με διαφορετικό τρόπο για τα συναισθήματα…
6. Παίρνουμε τις αποφάσεις μόνοι μας, ωστόσο μέσα στη σκέψη μας «κατοικούν» κι άλλοι…
7. Στις ψυχολογικές περιγραφές δεν βοηθούν οι …στρογγυλοποιήσεις!
8. Τα συμπτώματα που παρατηρούμε δεν αθροίζονται απαραιτήτως μεταξύ τους, επειδή δεν οφείλονται όλα στα ίδια «τραύματα»…
9. Συχνά επιδιώκουμε τα πιο «δύσκολα» σε σχέση με τα πιο «εύκολα» προβλήματα κι αυτή η επιλεκτικότητα έχει ορισμένες συνέπειες…
10. Η ποσοτική συσσώρευση μπορεί να οδηγήσει σε επανοργανώσεις και ποιοτικές αλλαγές κι αυτή η δυνατότητα μετασχηματισμού προσφέρει νέες ευκαιρίες ακόμη και για τις υποθέσεις με …αρνητικά πρόσημα!

Χ  Κ.

«Συναισθηματική νοημοσύνη» και στόχοι της διαχείρισης συναισθημάτων στο σχολείο

Με αφορμή την 6η Μαρτίου, ως «Πανελλήνια ημέρα κατά της βίας στο σχολείο/

του σχολικού εκφοβισμού», παρουσιάζουμε, στο ιστολόγιό μας, ένα άρθρο που αναφέρεται στην ολοκλήρωση των στόχων της εκπαίδευσης με την ένταξη των «συναισθημάτων» στην ημερήσια διάταξη…

Η εφαρμογή προγραμμάτων σχετικά με τη διαχείριση των συναισθημάτων στο σχολείο, φαίνεται ότι περιλαμβάνει, τελικά, κάτι παραπάνω από την αναγνώριση, μελέτη και καλύτερη διαχείριση των εκφράσεων των συναισθημάτων και των συναισθηματικών πλευρών μιας κατάστασης.

Είναι, βέβαια, πολύ σημαντικό, ανάμεσα στα διαφορετικά συναισθήματα που βιώνουμε κάθε στιγμή, να μπορούμε να ανακαλύψουμε σχέσεις μεταξύ σκέψεων, συναισθημάτων και συμπεριφορών (ιδίως όταν αυτές οι σχέσεις δεν εντοπίζονται μόνο στο παρόν αλλά και στο παρελθόν και στο μέλλον...), είναι, ωστόσο, εξίσου σημαντικό και το να μπορέσουμε, μέσα από τη διαχείριση των συναισθημάτων, να κάνουμε λόγο για στόχους όπως είναι η βελτίωση του σχολικού κλίματος, η παραγωγικότητα των μαθητών, η δημιουργικότητα, η κριτική σκέψη, η καλύτερη επικοινωνία, η κουλούρα συνεργασίας, η επίλυση προβλημάτων και η ανάπτυξη των ηγετικών ικανοτήτων.

Επανεξετάζοντας τη δυνατότητα εκπαίδευσης των παιδιών σε συγκεκριμένες δεξιότητες μέσα από το παιχνίδι και τη χρήση τεχνολογικών μέσων

Είκοσι χρόνια πριν, καθώς έπεφταν οι τιμές των ηλεκτρονικών υπολογιστών, συζητούσαμε για τις δυνατότητες που ανοίγονταν στην εκπαίδευση μέσα από τη χρήση τους. Σήμερα, γνωρίζουμε σαφώς περισσότερα σχετικά με τα οφέλη και τους κινδύνους της χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστών (και της εισόδου στο διαδίκτυο) κι έχουμε ένα ρυθμισμένο, από το νόμο, πλαίσιο, για τη χρήση υπολογιστών (και ανάλογων φορητών συσκευών) στο σχολείο.

Στο άρθρο αυτό, αναφερόμαστε στις δυνατότητες για εκπαίδευση μέσα από το παιχνίδι στον ηλεκτρονικό υπολογιστή:

Πιο συγκεκριμένα, με τη χρήση τεχνολογικών μέσων στην εκπαιδευτική διαδικασία, μπορούμε να κινήσουμε το ενδιαφέρον των μαθητών με πιο «ζωντανά» μαθήματα, να προωθήσουμε την εξατομικευμένη μάθηση, να δώσουμε δυνατότητες επικοινωνίας και δικτύωσης και να ενισχύσουμε τις δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων.

Το παιχνίδι στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, μπορεί να εξασφαλίσει εξατομίκευση στη μάθηση, λειτουργώντας ως προσωπικός «προγυμναστής» των μαθητών, κάνοντας επαναλήψεις στα σημεία που «εντοπίζει» ότι ο κάθε μαθητής έχει αδυναμία.
Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα εφαρμογή, ωστόσο, σήμερα, γνωρίζουμε καλά ότι τα παιδιά μαθαίνουν ενεργώντας και μάλιστα, ότι μαθαίνουμε περισσότερα όταν διδάσκουμε κάτι σε κάποιον άλλο. Σε ορισμένα εκπαιδευτικά παιχνίδια στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να παίξουν το ρόλο «δασκάλου» στο παιχνίδι, ενισχύοντας τον ενεργό τους ρόλο στη μάθηση. Για παράδειγμα, μπορεί να χρειαστεί να εκπαιδεύσουν ένα "ζωάκι".

Η σημασία των οπτικών μηνυμάτων στην καλή ψυχολογία

Συχνά, υποτιμούμε το ρόλο που έχουν τα εξωτερικά, οπτικά ερεθίσματα σε αυτό που νιώθουμε «μέσα μας». 

Μάλλον αποδίδουμε το άγχος και την αρνητική μας διάθεση σε «εσωτερικά αίτια», σε χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, σε γεγονότα του παρελθόντος ή του μέλλοντος, αλλά πιο σπάνια, πιστεύω ότι είμαστε σε θέση να αποτιμήσουμε τη σημασία των «ενδείξεων» του χώρου σε αυτά που νιώθουμε… Φαίνεται, όμως, ότι, ορισμένες ενδείξεις του περιβάλλοντος, μπορούν να λειτουργήσουν ως «μηνύματα» και να επηρεάσουν τα συναισθήματα και τη διάθεσή μας με θετικό ή αρνητικό τρόπο. Για παράδειγμα, ένα θετικό οπτικό μήνυμα, μπορεί να είναι μια χαλαρή στιγμή σε έναν όμορφο χώρο, ενώ ένα αρνητικό οπτικό μήνυμα δεν σημαίνει απαραιτήτως το μήνυμα μιας «άμεσης απειλής», αλλά θα μπορούσε να είναι απλά ένα εγκαταλειμμένο μέρος, με εμφανή τα σημάδια παρακμής…

Στην πραγματικότητα, ο καθένας, έχει ένα μοναδικό τρόπο με τον οποίο «φιλτράρει» τα ερεθίσματα που προσλαμβάνει και αποκτούν νόημα γι΄ αυτόν. Και κάθε στιγμή, νιώθουμε ταυτόχρονα πολλά συναισθήματα... Τα συναισθήματα αυτά, περιλαμβάνουν σωματικές, πρωτίστως, αντιδράσεις που διαρκούν λίγο ή περισσότερο (οι αιτίες τους μπορούν να γίνονται αντιληπτές ή όχι και είμαστε σε θέση να αποτιμήσουμε το μέγεθος της σωματικής διέγερσης σε αναλογία με το ερέθισμα που το προκάλεσε), ενώ η διάθεση είναι μια πιο γενική κατάσταση που μπορεί να διαρκεί για μερικές ημέρες.

Πώς, όμως, τα οπτικά, «εξωτερικά μηνύματα», επιδρούν στα συναισθήματα;

"Διάβασμα των παιδιών με ΔΕΠ/Υ" (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητας): Δέκα σημαντικά σημεία πριν ξεκινήσουμε…

Ας ξεκινήσουμε με μια περιγραφή οικεία στον εκπαιδευτικό, αλλά όχι πάντα αυτονόητη για το γονέα που ανησυχεί τι έχει το παιδί και ποια από τα συμπτώματα που παρατηρεί συνδέονται μεταξύ τους.

Ένα "πολύ ζωηρό" παιδί, έχει ΔΕΠ/Υ;

Γενικά, το παιδί, έχει ένα σύνδρομο που ονομάζεται ΔΕΠ/Υ όταν:

έχει συχνή και έντονη κινητικότητα που συνδυάζεται με αδεξιότητα και είναι συναισθηματικά ασταθές και απαντά σε μια ερώτηση πριν καν την ακούσει ολόκληρη (παρορμητικότητα) και αντιμετωπίζει δυσκολίες με τα μαθήματα του, έχοντας διαφορετικό ρυθμό στη μάθηση. Μόνο ο ειδικός, ωστόσο, μπορεί να αποφανθεί πότε οι παραπάνω συμπεριφορές οδηγούν στη διάγνωση, αφού μοιάζουν με τα χαρακτηριστικά της παιδικής ηλικίας. Στην ουσία, η ΔΕΠ/Υ περιγράφει έναν διαφορετικό τρόπο του ατόμου να μαθαίνει, που, με απλά λόγια, θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν ακολουθεί τους συνηθισμένους κανόνες σχετικά με το τι είναι «κύριο» ή «δευτερεύον» ή όσα θα επέβαλλε η συνηθισμένη τάξη/ οργάνωση σε σχέση με τα έργα και το χρόνο που χρειάζεται να αφιερώσει κάποιος σε αυτά.

Εξαιτίας ορισμένων αντικειμενικών δυσκολιών, που ακολουθούν το άτομο σε όλη τη ζωή του, προκύπτουν συγκεκριμένες προτεραιότητες που αφορούν τη σχέση με τους γονείς στα θέματα μελέτης των μαθημάτων στο σπίτι:

Σε ποιο βαθμό εμπνεόμαστε από τα παιδιά και τους επιτρέπουμε να συμμετέχουν ενεργότερα στη λήψη αποφάσεων;

Όταν λέμε ότι ακούμε ενεργά τα παιδιά, ότι λαμβάνουμε υπόψη τη γνώμη τους κι ότι είναι δικαίωμα των παιδιών να έχουν καλή πληροφόρηση και λόγο στις καταστάσεις που τα αφορούν, τι εννοούμε τελικά;

Σε ποιο επίπεδο βρίσκεται η συμπερίληψη των αποφάσεων παιδιών στις δομές όπου περνούν τον περισσότερο χρόνο τους;

Μέσα από ποιες διαδικασίες προωθείται;

Σε ποιο βαθμό «χειραγωγούμε» τα παιδιά;

Σε ποιο βαθμό εμπνεόμαστε από αυτά;

Τα ακούμε ενεργά ή προσπαθούμε «εικονικά» να εξασφαλίσουμε τη συμμετοχή τους σε καθημερινές αποφάσεις;

Πόσο καλά ενημερώνουμε τα παιδιά για δυνατότητες και συνέπειες των αποφάσεών τους, με γλώσσα φιλική για την ηλικία τους;

Τα συμβουλευόμαστε ή μόνο τα συμβουλεύουμε;

Παίρνουμε τις αποφάσεις «μισές-μισές» με τα παιδιά;

Μήπως θα μπορούσαμε να ενθαρρύνουμε περισσότερες πρωτοβουλίες των παιδιών εάν συνάψουμε κατάλληλες σχέσεις υποστήριξης/ υποβοήθησης;

Σαν χορός...

Μετά τη βροχή, βγαίνει πάντα το ουράνιο τόξο…

Ο κουραστικός χειμώνας, φτάνει στο τέλος του μετά από αυτόν το μήνα… Για όσους από εμάς που παραλίγο να θυμίσουμε -για λίγο- την «κακή γριά» του παραμυθιού, η οποία έλεγε τα χειρότερα λόγια για όλους τους μήνες του χρόνου, ο ήλιος και το ουράνιο τόξο θα επιβεβαιώσουν και πάλι την υπόσχεση, την ελπίδα…

Να βγείτε να περπατήσετε… Τα περισσότερα συμπτώματα άγχους, εντείνονται επειδή δεν παρακολουθούμε τη φύση, επειδή δεν χαιρόμαστε τον αέρα και τον ήλιο, επειδή δεν χαιρόμαστε τα καθημερινά θαύματα, επειδή δεν γνωρίζουμε από κοντά την πόλη μας, το ρυθμό και τα πρόσωπά της, επειδή κάνουμε τις καθημερινές διαδρομές μας πίσω από τζάμια…

Η ζωή είναι σαν χορός…

Χορέψτε σαν να ζωγραφίζουν κάτω τα πόδια σας, με κάθε βήμα που κάνετε…

Όλα τα βήματα, δεν χρειάζεται να είναι ίδια…

Άλλα είναι πιο μεγάλα, άλλα είναι πιο μικρά, άλλα μισά, άλλα γρήγορα, άλλα αργά, άλλα αδέξια, άλλα χοροπηδητά, άλλα πιο «βαριά»…

Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε, να προβλέψουμε, να κρίνουμε τα πάντα…

Απλά να αφεθούμε στο «χορό»…

Ο μήνας ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ, στο ιστολόγιό μας, είναι αφιερωμένος στη διασκέδαση και σε όλα αυτά που θα προετοιμαστούμε να ξεκινήσουμε να (ξανα)κάνουμε τη φετινή άνοιξη…

Καλό μήνα!

Χ. Κ.

Ο σημαντικός ρόλος των παππούδων και τα θέματα οριοθέτησης των παιδιών

Οι παππούδες, αποτελούν μια επιπλέον πηγή ανιδιοτελούς αγάπης και αφοσίωσης στη ζωή μας, αφού είναι κάτι σαν «δυο φορές γονείς μας»... Έχω την τύχη, να έχω ζήσει με τους τέσσερις παππούδες μου και μια προγιαγιά, που μπορώ να θυμάμαι… Το να ξεκινάς τη ζωή σου με τόσα πρόσωπα αναφοράς, σου δίνει, τελικά, την ευκαιρία, να ακούς διαφορετικές γνώμες, να γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου και την …προέλευση αρκετών χαρακτηριστικών της προσωπικότητας σου, να νιώθεις μοναδικός-ή και αποδεκτός-ή και γενικότερα, συμβάλλει στην αυτοπεποίθηση!

Οι σύγχρονες οικογένειες, έχουν διαφορετική μορφή και παραδόσεις από τις εκτεταμένες οικογένειες του παρελθόντος. Ωστόσο, ο ρόλος των παππούδων, εξακολουθεί να λειτουργεί συμπληρωματικά στη διαπαιδαγώγηση και στα πρότυπα που χρειάζονται τα παιδιά για να μεγαλώσουν ισορροπημένα. Σημαντικό σημείο αυτής της μοναδικής σχέσης είναι, η κάθε πλευρά να γνωρίζει το διαφορετικό ρόλο της.

"Φύλαγε τα ρούχα σου για να έχεις λίγο λιγότερα από τα μισά…"

Μερικές φορές, προσπαθώ να καταλάβω καλύτερα τι είναι πιο πολύ, τελικά, αυτό που χαρακτηρίζουμε ως «αισιοδοξία»…

Πρώτα απ’ όλα, όμως, το να μην φοράς «χρωματιστά γυαλιά», στοιχείο απαραίτητο για να μπορείς να πιστεύεις στις «εκπλήξεις της ζωής» και να εξασφαλίζεις συναισθήματα «ανόδου» ακόμη κι όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν και τόσο καλά, είναι κάτι που δεν είναι αυθόρμητο ούτε κατακτάται πριν από μια …σεβαστή ηλικία: