"Πώς θα χαλαρώσω;" Μάθετε τα "μυστικά της χαλάρωσης" και προετοιμαστείτε για να δώσετε τον καλύτερο σας εαυτό!

Η χαλάρωση θεωρείται και σαν κάτι σχεδόν "μυθικό"... 

Μπορεί να την έχουμε στο μυαλό μας σαν κάτι ακατόρθωτο, κάποιες φορές μπορεί να νομίζουμε ακόμη κι ότι δεν τη δικαιούμαστε ή να φτάνουμε, γενικά, στα άκρα, με το να τη θεωρούμε από τη μια πλευρά πολυτέλεια κι από την άλλη, να πιστεύουμε κι ότι δεν την έχουμε ανάγκη... 
Σε αυτό το άρθρο, θα εξετάσουμε πιο προσεκτικά τι σημαίνει "χαλάρωση" και ποιες είναι οι χαλαρωτικές δραστηριότητες. Στόχος είναι, να γίνει σαφές ότι η χαλάρωση περιέχει την ουσία στη σχέση νου και σώματος.

Η χαλάρωση, μπορεί να αποτελεί μια απολαυστική διαδικασία αλλά εξακολουθεί να αποτελεί και απαραίτητο μέρος για την επιτυχία ενός στόχου. Επομένως, δεν θα πρέπει να χάνουμε την ουσία σε σχέση με τη χαλάρωση, ούτε εξιδανικεύοντάς την, αλλά ούτε θεωρώντας την ως 'χάσιμο χρόνου"... Γενικά, η χαλάρωση φαίνεται ότι είναι απαραίτητη για δυο λόγους: πρώτον, είναι προϋπόθεση για να αποδώσουμε περισσότερο σε ένα σημαντικό στόχο που έχουμε θέσει (και αναμένουμε την επιτυχία σε αυτόν με ευχάριστη προσμονή...) και δεύτερον, η χαλάρωση είναι απαραίτητη μετά από μια έντονη δραστηριότητα, προκειμένου να μειωθεί η ένταση της προσπάθειας στο σώμα και να επανέλθει η ισορροπία, ούτως ώστε να μπορούμε να συγκροτηθούμε για ένα μελλοντικό στόχο χωρίς να σπαταλιέται/ μειώνεται η ενέργειά μας. 


Είναι, ωστόσο, απαραίτητο, στο σημείο αυτό, να γίνει μια παρένθεση που έχει σχέση με τα συναισθήματα και τη διαχείριση τους:

Για να μπορέσω να πω με σιγουριά με τι θα είμαι ευχαριστημένη τώρα, θα πρέπει να ξέρω καλά α) τα συναισθήματα γενικά, β) τα συναισθήματά μου και γ) ότι όλα τα συναισθήματα είναι χρήσιμα τη σωστή στιγμή και στο σωστό βαθμό.

Το να γνωρίζω καλά τα συναισθήματα, σημαίνει ότι μπορώ να αναφερθώ στα συναισθήματα όχι μόνο των κατηγοριών "ευχάριστο ή δυσάρεστο" αλλά και "σε εγρήγορση ή σε χαλαρό τόνο". Κατ' αυτόν τον τρόπο, όσοι μελετούν τα συναισθήματα μας πληροφορούν ότι έχουμε να κάνουμε με τέσσερις συνδυασμούς (αλλά και μείγματα αυτών). Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για συναισθήματα ευχάριστα που είναι έντονα (χαρά, ενθουσιασμός, συναισθήματα ευχάριστης αναμονής κτλ.), συναισθήματα δυσάρεστα που είναι έντονα (θυμός κτλ), συναισθήματα δυσάρεστα με ατονία (λύπη. θλίψη κτλ.) και συναισθήματα ευχάριστα χωρίς ένταση (χαλάρωση, γαλήνη).

Η τελευταία κατηγορία, της χαλάρωσης, παραγκωνισμένη κατά τη δική μου γνώμη, κρύβει την ουσία...

Λέω "παραγκωνισμένη", επειδή, παρατηρώντας εικόνες που έχουν σχέση με τα συναισθήματα, τονίζουμε περισσότερο τα έντονα συναισθήματα, όπως ο ενθουσιασμός ή ο θυμός, ενώ στα συναισθήματα που η ένταση είναι μικρή, κυριαρχεί η λύπη. Παρατήρησα ότι στα παιδιά αρέσουν πολύ οι εικόνες που παρουσιάζουν χαλάρωση, όπως π.χ. το να είναι κάποιος ξαπλωμένος στο γρασίδι ή στην παραλία, να κάνει μπάνιο στη θάλασσα κτλ.
Η χαλάρωση, είναι απαραίτητη σε όλες τις ηλικίες κι απόδειξη είναι ότι τα παιδιά γκρινιάζουν μετά από πολλές ώρες υπερ-δραστηριότητας, όσο καλά κι αν έχουν περάσει!

Στον αθλητισμό, η χαλάρωση επιτυγχάνεται με ασκήσεις ελέγχου της αναπνοής και των μυικών ομάδων. Μέσω του ελέγχου του σώματος, μπορούμε να επηρεάσουμε τα συναισθήματά μας και να ελέγξουμε καλύτερα τις σκέψεις μας: δηλαδή, να αυτοσυγκεντρωθούμε, να δούμε το στόχο σε βήματα και να κάνουμε θετικές σκέψεις.

Στο σημείο αυτό, θα επανέλθω στην παρένθεση που έκανα προηγουμένως. Για να μπορέσω να είμαι με σιγουριά ικανοποιημένη από την απόδοσή μου σε κάτι, θα πρέπει να δω όλες τις εκδοχές της επιτυχίας. Το θέμα δεν είναι η "επιτυχία" ή η "αποτυχία". Η ουσία, στην οποία μπορώ να έρθω πιο κοντά μέσω της χαλάρωσης, είναι αυτή η ευχάριστη αναμονή, η περιέργεια πώς θα τα πάω, που δεν θα με εξαντλήσει αλλά θα μου αφήσει δυνάμεις να ξαναπροσπαθήσω για τον ίδιο ή ένα παρόμοιο στόχο.

Γενικά, όταν κάνουμε λόγο για χαλαρωτικές δραστηριότητες, εννοούμε τα απλά καθημερινά πράγματα που μας εξασφαλίζουν "κενό" χρόνο. Εννοώ χρόνο στον οποίο το μυαλό είναι "άδειο" από υποχρεώσεις, επομένως δεν γίνεται να διαλέξουμε για τη χαλάρωση μια στιγμή που είναι γεμάτη πίεση. Κατά τη γνώμη μου, είναι θέμα κριτικής ικανότητας (δηλαδή χρειάζεται εξάσκηση) το να βάζουμε αποτελεσματικά τις τελείες για σήμερα και από τα υπόλοιπα, κάποια να τα αφήνουμε για αύριο, κάποια για την επόμενη εβδομάδα κτλ. Είναι όμως και θέμα καλής συνεργασίας, που ξεκινάει από την αποδοχή του άλλου. Κακά τα ψέματα. Είναι τόσο απαιτητική η καθημερινότητα που οι "επιφανειακές" σχέσεις, δεν βοηθούν κανέναν να χαλαρώσει. Για να έχουν νόημα όλα αυτά, θα πρέπει να βρίσκουμε συνεχείς ευκαιρίες να είμαστε οι εαυτοί μας, τόσο πάνω στη σκηνή (στους καθημερινούς ρόλους μας), όσο και στα παρασκήνια (στην ιδιωτική ζωή)...

Η χαλάρωση, τελικά, περιέχει την ουσία της σχέσης νου και σώματος. Όταν κάνουμε λόγο για χαλάρωση, σαν κάτι ιδανικό, αυτό που νοσταλγούμε είναι το αίσθημα γαλήνης/ πληρότητας. 

Χριστίνα Καλαβρή,
Ψυχολόγος Msc.